laura myrna zegt:

In de laatste (digitale) UK stond het volgende artikel: 
http://www.ukrant.nl/nieuws/god-en-thee-in-de-ub 

Wat denken jullie als je dit leest?

Ik heb er gemengde gevoelens bij. De vrijwilligers lijken een beetje trots dat ze het geloof niet opdringen (heel herkenbaar, ook voor mezelf) en de voorbijgangers zijn blij dat ze het 'woord van God' niet hoeven aan te horen. Ik proef iets van 'wij zijn niet zoals die opdringerige evangelisten, hoor'.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het prima dat er koffie uitgedeeld wordt zonder achterliggende motieven. Maar ik heb het meer over de toon/trend in dit artikel. Waarom is het zo belangrijk dat we God niet opdringen? Schamen we ons voor het evangelie, maakt het uit wat 'de wereld' van ons vindt?

Wat ik me vooral afvraag: moeten we de boodschap afzwakken of weglaten om mensen beter te bereiken? 

2014-01-01 14:21:10

---

Niels zegt:

Om te beginnen vind ik het niet een bijster sterk stukje.

Wat betreft het niet noemen van de boodschap achter de koffie, denk ik dat deze reactie van een jongen het wel mooi opsomt:
"Op de vraag of hij iets van de missie van de vereniging heeft gemerkt, zegt Leuven: ‘Ik had geen idee dat ze voor God bezig waren. Prettig dat ze zich daarmee niet opdringen, zo heb ik toch mooi gratis koffie!’"

Hier spelen denk ik twee verschillende kaders. Allereerst wil de zondaar denk ik niet geconfronteerd worden met de heiligheid God's. Die jongen gaat naar de UB om te studeren, en over diepere zaken nadenken of zijn eigen tekortkomingen in de ogen van God, daar heeft hij geen behoefte aan. Licht doet nu eenmaal pijn aan de ogen, zelfs de ogen van de oude profeten waren niet bestand tegen de heiligheid van God. Lijkt mij vrij logisch dat een individu die leeft in de wereld vooral niet daarmee geconfronteerd wil worden. Hij dient een andere meester.

Het andere perspectief is die van de christen. En ik denk dat de eerste vraag zou moeten zijn, waarom sta je daar? Sta je daar voor de leuk? Of misschien omdat je gewoon iets goeds wil doen voor de andere mens? Kijk in die gevallen is het natuurlijk niet zo dat je Christus hoeft te gaan preken, maar dat is denk ik anders als je er bent om de ongelovige medemens wat van de liefde van Jezus mee te geven. Het artikel toont aan dat voor in ieder geval deze jongen het totaal onduidelijk was wat zij daar deden. Missie niet gehaald dus. En hoe kan je dat ook verwachten als er niks over God bij genoemd wordt? Het is niet zo dat je de heilige geest kan ruiken, of dat de Christen letterlijk licht uitstraalt.

Ik denk dat wij als Christenen in de leugen zijn getrapt dat wij lief moeten hebben door maar vooral te zwijgen over de waarheid. Vooral niet confronterend zijn, want dat is vooral geen liefde. Het interessante is daarom juist dat ons grote voorbeeld nooit schuwde om de confronterende vragen te stellen. Als Jezus in deze tijd op aarde geleefd had was Hij ongetwijfeld de meest intolerante, onliefhebbende figuur ter wereld geweest in de ogen van de massa. En ook de grote profeten en de apostelen zouden niet door de test van liefde volgens de moderne standaard heen komen.

Wij stellen vaak dat Jezus liefde is, zo'n heerlijk evangelische dooddoener omdat ons beeld van liefde zo vreselijk verwrongen is. Liefde is niet per definitie de ander lekkerder laten voelen, of het leuker maken voor de ander, of gemakkelijker of eenvoudiger. De liefde van Jezus kenmerkt zich door heel andere zaken. Hij laat zich vernederen, Hij confronteerd, Hij zoekt de meest miserabele van de samenleving op en bovenal Hij offert zichzelf op. En juist daarin moeten wij navolging zoeken.

Waarom zouden wij dingen anders moeten doen dan Hij het deed? Jezus deed wonderen en goede daden, maar verwees altijd naar De Vader. Jezus confronteerde, en schuwde nooit voor het spreken van De Waarheid. Ik denk absoluut niet dat je mensen meer gaat bereiken door vooral De Waarheid niet te noemen of onder het tapijt te schuiven. Wat overigens niet betekent dat je alleen maar moet roepen, zondaar u gaat naar de Hel. Maar ook zeker niet alleen maar zeggen Jezus houdt van je(zou bij mij de gedacht oproepen, leuk maar dat doet mijn vriendin, etc. ook.)

Wat betreft het stukje schaamte, denk ik wel dat dat een sterke emotie is. Het geloof wordt steeds meer een taboe in onze samenleving. En ogenschijnlijk lijken steeds meer ongelovigen het minder te tolereren dat wij onze mening uitdragen, daar waar het licht natuurlijk kwetsend is in het duister. En we willen vooral geen mensen kwetsen, want die zouden ons dan wel eens niet meer kunnen accepteren. Een natuurlijke reactie, de mens is ten diepste relationeel geschapen, maar wel een vernietigende houding. Want als wij niks meer vertellen over Onze God, dan zullen zij die Hem niet kennen Hem ook nooit leren kennen.
De leus van partijen als D'66 dat het vooral maar lekker achter de deur moet blijven is een breed gedragen sentiment in onze samenleving, en het lijkt alsof veel christenen het daar sterk mee eens zijn. Terwijl je hele leven een getuigenis in woord en daad hoort te zijn van Christus. Wij zijn Zijn lichaam, en daar komt verantwoordelijkheid mee. Net als de opdracht van het liefhebben van onze naasten.

2014-01-02 21:42:25

---