Spleen

Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemelijk te vervelen
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.

             (Godfried Bomans(?))


Op een konijn

Bij Noordwijk zwom een nat konijn
temidden van een school tonijn,
'Tja', sprak het beest, dat tomt er van
als men de ta niet zeggen tan'.

              (Kees Stip)

Omdat gedichten en versjes lezen leuk is, hoop ik dat andere mensen ook gedichten gaan plaatsen. Niet voor een eindeloze discussie over bijzaken, maar gewoon om te genieten van de woordspelingen, de kunst, de grapjes of wat dies meer zij. Dus wees zo vrij en zet er een gedichtje bij!

inderdaad, bomans.

nu even wat serieuzers:

Roeping
(voor ze Zusters van Liefde, te Weert)

Zuster Immaculata die al vierendertig jaar
verlamde oude mensen wast, in bed verschoont,
en eten voert,
zal nooit haar naam vermeld zien.
Maar elke ongewassen aap die met een bord:
dat hij vóór dit, of tegen dat is,
het verkeer verspert,
ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee.
Toch goed dat er een God is.

Gerard Reve

Deze vind ik ook heel mooi, stond op een rouwkaart:

Langs het strand,

Zo loop ik in een verre droom gevangen,
dezelfde weg die jij eens met mij ging,
de zee zingt tere liedjes van verlangen,
op melodieen van herinnering.


De volgende heb ikzelf in elkaar geknutseld toen ik op een saai college van filosofie zat:

college filosofie 12:55

Mijn tijd wordt verknoeit door
een verlichte filosoof
Die het college versaait
met dogmatische theorieen
Over het nut van het leven
en het nut van de dood
dus dwaal ik af naar verre landen
waar ik op een afgelegen strand
het licht weer zie
en dat ben jij....

een versje

Al sluit ik beide ogen
Al is het middernacht
Al moet ik ze gaan drogen
Zie ik jouw blik zo zacht

Je bent in mijn gedachten
In mijn hart ja overal
De ogen die zo lachten
Die ik niet vergeten zal

Ik mis je

Dit is er een die ik ooit van een hele goede vriendin heb gekregen, heeft veel voor me betekend:

'I like you'

if you wanna be big but are small
if you're little and want to be tall
and you feel like you're no good at all
well i like you just like you are

well some people run very fast
and you always watch them go past
and you feel like you're always last
but i like you just like you are

i like you i really do
you are the only you i ever knew
though everyone's special
there's no one like you

that's why i like you, i really do
now a pony looks up to the sky
and watches the birds going by
but he never thought he could fly
and i like you just the way you are

- Julie Miller

Voor Geke

No matter what you do or don't
No matter sun or rain
No matter what you will or won't
No matter lose or gain

I'll allways be a friend of yours
Because of Him above
And the power of friendship is of course
The never ending love

BROKEN DREAMS

As children bring their broken toys
With tears for us to mend,
I brought my broken dreams to God
Because He was my Friend

But then instead of leaving Him
In peace to work alone,
I hung around and tried to help
With ways that where my own.

At last I snatched them back and cried,
"How can You be so slow?"
"My child," He said, "What could I do?
You never did let go."

(schrijver onbekend)

De verwelkte roos

Waarom verwelkt de roos zo ras?
Zei Jantje, och of 't anders was!
God wierd ook, dunktme, meer geprezen,
Zoo 't roosjen langer bleef in wezen.
__________________________________

Al denktge, datge 't wel doorziet,
Mijn lieve Jan! het is zo niet.
De Schepper weet het best van allen,
Waarom 't zo schielijk af moet vallen;
En wil ook, datge gadeslaat,
Hoe ras het aardsche schoon vergaat.
De schepper, dien 't ons past te vreezen,
Wordt door bedillen nooit geprezen.

( Hieronymus van Alphen, 1746-1803)

Mijn favoriete christelijke gedicht:

Mijn zoon, geef mij uw hart

De zomernacht werd zwart.
Toen, zacht en duidelijk klonk er
een klare stem door 't donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!

Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
de stem: geef Mij uw hart!

Ik wrong mij op de grond,
tot ik de woorden vond:
Heer, 't moet door U genomen!

En nog eens overviel
die stille stem mijn ziel:
Daartoe ben Ik gekomen.

(Willem de Mérode)

3 december 2003

opa

definitief
de laatste adem
waar het leven stopt
blijven herinneringen
- momentopnames
vervagen langzaam
als kringen
op het water
tot ze kant noch wal
raken

Bas (7jr): "Ik wil niet dat opa doodgaat! Dat is niet eerlijk, want ik heb maar één opa..."

DE AFWIJZING

Ik schrijf u met de ravenveer,
Mijnheer.
Mijn eer uw eer
uw hart mijn hart
heeft niets gemeen.
Ik schrijf u met de ravenveer.
Ikschrijf u met het ravenzwart
het teken: neen.

(Heb je een ravenveer en ravenzwart op voorraad dan kun je deze als meisje misschien nog eens gebruiken...)

Pardon, zo lijkt het bijna of ik kan dichten. De waarheid is dat Ida Gerhardt het heeft gedaan.

Diachondrie

Ik mis iemand
een ander mist mij
om de een of andere reden
missen we telkens
de verkeerde

- Frederique Sursock

Weerzien

Opnieuw jouw lieve
maar verloren lach.
Opnieuw jouw geknuffeld
maar gekneveld lijf,
gehuld in afwezigheid.
Ik zwijg, maar
mijn hart schreeuwt: blijf!
blijf op afstand, blijf!

(De momenten dat ik alles in jou zag
voorgoed verleden tijd.)

Adriaan M.

Er was eens een professor
Die at betonnen pap.
Dat deed hij niet uit honger,
Maar voor de wetenschap.

Zijn vrouw stond luid te huilen
En riep bij iedre hap:
"Ach, Hendrik, neem tenminste
Een beetje bessensap."

Daan Zonderland


Een biefstuk is gewoonlijk
Afkomstig van een koe.
Als men een biefstuk pijn doet,
Dan zegt een biefstuk: "boe!"

Doch als een biefstuk hinnikt
Bij onverwachte pijn,
Dan zal er hoogstwaarschijnlijk
Iets niet in orde zijn.

Daan Zonderland

Souvenir

Omdat ik deze hele stad wel
             voor je mee wil nemen
zoek ik een klein bewijs als teken;
een muts, een ring, een hemd,
             een ander ding?
Maar ik vergat de maat te nemen van
je hoofd, je pink, je hals, je inleving

                          Judith Herzberg

3 december 2003

opa

Mooi gedicht, Imbroglio !!

dank je Biosoof!

Alleen

is Vriendschap in procenten,
en de blijheid van samen 51 en nog meer
Alleen
blijven de 49  klagen
(elkaar omarmend)

Alleen,
Laat Vriendschap zijn
als Liefde soms
zo onberekenbaar samen.

vrienden

in het niet benoemen
toch het roemen
  in wie die ander
  voor je is
in het stille zwijgen
het oor neigen
  weten dat ik zonder jou
  een beetje mis

To live is to love
To love is to die
Why shall I cry
The neverdried tears
Why tare apart
The neverending fears
Why open up
To the things unsaid
Why this cup
Why this bread
Why did that hands
Carry my pain
Why was that man
For my sins to be slain
Just open up
For the One who cried
Tears of blood
Before He died
For to love is to live
To live is to die
To give is to cry
That bloody tears
Just open up
To Him who said
I'll take the cup
I am the bread
Here I am Lord
Your servant listens

waarom moet men
echtheid imiteren?
paradoxaal
'Als je maar snapt wat ik bedoel'
ik wil dat niet eens!

Zacht witte donsjes
geruisloos, zwevend, dansend
door winterse lucht

- ?

Inmiddels iets minder toepasselijk, maar toch:

15 januari 2004

Het is weer winter
maar het winterweer
laat al tijden op zich wachten.
Een schaatser staart,
verzonken in gedachten,
naar het open water;
de schaatsen in de hand.

En zelfs de hemel huilt,
omdat er geen sneeuw ligt.

celine replica ioffer Forum - Ichthus Groningen fake celine luggage

Ouder dan het kerkhof en de kerk,
de kansel en de kanselbijbel,
de klederdracht, de boerderijen,
de akkers en de weiden en de dijk,
ja, ouder dan het eeuwenoude

Wijde Gat, oord van roerdompen,
rietsigaren, winter, van schaatsen
over balken in het ijs en de loerende
Bullebak eronder (schaats daarom nooit
dicht bij een wak), het tafeltje
met warme chocola en koek en worst
en jongens die met meiden staan te vrijen,

was God. Ouder dan de baaierd en de nacht,
waaruit het gans heelal te voorschijn was gebracht,
de hemellichten en het firmament,
dan engelen en duivelen tezamen,
dan een bloot schepsel ooit bedach en ouder,
ja, ouder dan God zelve van Zijn aanvang dacht.

Koos Geerds

God had met wijsheid mens en vee geschapen
(mensen zijn zij die horen bij het dorp, het vee
dat zijn de dieren omwille van de mens gevormd)
en elk naar zijn verstand een gave toebedeeld:
het kalf om op vier poten door het hok te springen,
de pink om zwijgend voor het hek te dringen
en uit te kijken over 's werelds schouwtoneel,
de koe om ongeveinsd en onbevreesd te dulden
dat Jan en Allemal zich aan haar lijf vergreep,
de big om in zijn kot de grenzen te verkennen,
het varken om de weg te gaan van alle vlees,
de geit om naar het onbereikbare de hals te rekken,
de bok om bok te zijn naar eigen eer en dunk,
het kuiken om te letten op de kloek en haar geluiden,
de hen om naast het stenen ei haar warme ei te leggen
en zich gedwee te laten dekken door de haan,
de loopeend om de lachlust van de mens te wekken,
het loopeendjong om met zijn lot op goede voet te staan,
het paard om elk seizoen het zware deel te trekken,
het veulen om altoos op moeder acht te slaan;
ontvingen zij hun deel, de mens te meer: de boer

om - zoals God de elementen scheidde - zijn wereld
te verkavelen in veen en akker, sloot en weide,
de vrouw om met de boer te wroeten tegen wind en weer,
het kind om recht en slecht te wassen uit de kluiten,
de meester om te waken over andermans schavuiten,
de dominee om te vermanen naar de enig ware leer,
de koster om op witte tafels brood en wijn te zetten,
de timmerman om huis en stal te bouwen naar bestek,
de schilder om in grote bussen verf te mengen,
de snijder om het vege lijf tot eer te strekken,
de klompenmaker om de voet te schoeien in de drek,
de tandarts om te speuren naar verborgen rotte plekken,
de dokter om te strijden tegen koorts en pest;
de veekoopman kreeg een gezicht om dom te lijken,
zijn vingers de bankier, hij woekert met de kas,
de tong zijn kapper om het laatste nieuws te venten,
de slager, die nog nooit het stukje worst vergat, een mes,
het kolenvuur de smid, die ijzer beukt tot pap,
en de politieman, die het alwakend oog bezat,
die een pistool droeg en de sleutels van 't cachot
en die u voor de rechterlijke macht kon brengen, het gezag;
let op de wijsheid Gods, veracht haar niet mijn vriend,
opdat de dood u vreugde brengt en geen verdriet.

Koos Geerds

Winternacht

Wandelend door stille witte straten
laat ik als pionier
mijn eerste voetstap achter
in nog onbekende sneeuw.

Een spoor voor wie mij vinden wil.

In het park,
zitten op mijn bank,
voelen aan leegte,
zitten op mijn bank,
denken van kou,
zitten op mijn bank.
Zelfde weg terug.

Adriaan M.


Wind

Over wind valt veel te zeggen.
Veel te zwijgen ook.
Liever zwijgen dan zeggen
dat zelfs wind niet weet
vanwaar, niet weet
waarheen, niet weet
wanneer, niets weet
waardoor ook waarom
voor haar een raadsel blijft.

Adriaan M.

Robert Frost (1874–1963)
 
The Road Not Taken
 
TWO roads diverged in a yellow wood,  
And sorry I could not travel both  
And be one traveler, long I stood  
And looked down one as far as I could  
To where it bent in the undergrowth;        
 
Then took the other, as just as fair,  
And having perhaps the better claim,  
Because it was grassy and wanted wear;  
Though as for that the passing there  
Had worn them really about the same,        
 
And both that morning equally lay  
In leaves no step had trodden black.  
Oh, I kept the first for another day!  
Yet knowing how way leads on to way,  
I doubted if I should ever come back.          
 
I shall be telling this with a sigh  
Somewhere ages and ages hence:  
Two roads diverged in a wood, and I—  
I took the one less traveled by,  
And that has made all the difference.          

Ik heb niet zoveel met gedichten (mag ik dat hier wel zeggen), maar 1 is mij bijgebleven uit mijn literatuurles nederlands, en ik vond hem geweldig. Groet Nietindekoekepan

Paul van Ostaijen

Marc groet 's morgens de dingen

Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp
en
dag visserke-vis met de pet
pet en pijp
van het visserke-vis
goeiendag

Daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn

LuukLuuk en familie zijn erg benieuwd naar het idee achter dit gedicht, koekepan. We snappen hem niet of hij is tè literair voor ons.

- Focus on leadership development Lululemon Outlet

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen
Neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
Om hem dan glad en rond gesleten
Te laten rusten in de luwte van de zee

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

(songteksten zijn toch gedichten op muziek?)

Excuus, heb inmiddels ook het woord slet uit de censuurlijst gehaald.

En die is van Bram Vermeulen, toch Tweety? Heeft 'ie vorig jaar in kopspijkers nog gezongen, en is ook uitgevoerd door Paul de Leeuw op de begravenis van Johan Stekelenburg.

Toch?

Ken hem eigenlijk alleen van P. de Leeuw...

Gebruksaanwijzig

gelukwens op u aankop van de wonderWTM
voor ingebrukneem steker in contact
bevestigen met aardding (kopcontract
garant voor hoogspan) wacht u voor stap 2

tot warschuwlam epifaneert dan zet
(zie weergaaf) moederknoop in onstand tegen
de klok verschakel pal met neerdruk (9)
zinkrecht ops pel: u ankop is gered

vals onhoorlijk borrel borrel binnen
buikig van u wonderWTM aanhoord
gewis ontzekering vervolg bevelen

in val standig onvertoon of minnen
functioneren staken en zovoort
de maker van beklach in hoogte stelen.


Ilja Leonard Pfeijffer

is dit een poëtische variant op zo'n uit het engels vertaalde gebruiksaanwijzing?

LuukLuuk en familie zijn erg benieuwd naar het idee achter dit gedicht, koekepan. We snappen hem niet of hij is tè literair voor ons.

ik denk het laatste. je moet hem hardop voorlezen in redelijk hoog tempo, dan wordtie leuk.

NOVEMBER

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.

is dit een poëtische variant op zo'n uit het engels vertaalde gebruiksaanwijzing?

Het lijkt erop.
Heeft iemand ook een idee waarvan?

NOVEMBER

Door dit gedicht ben ik van poëzie gaan houden . Werkelijk klasse!

Ja, het gevoel vind ik ook mooi uitgedrukt. Het is alleen wel triest, regenachtig en inderdaad november. Zelf vind ik het fijner om maar een gedicht over het voorjaar te lezen. Het bevordert mijn humeur namelijk niet echt, zo'n gedicht.

Inhoud van een gedicht (of liedje) en uitwerking ervan op mijn humeur zijn bij mij vaak tegengesteld. Gek...

(Van November word ik zowaar een beetje opgelucht (herkenning?), maar van K3 word ik zwaar depressief)

Om eens een songtekst te noemen die mij op zich geen zelfmoordneigingen geeft:

LIKE SPINNING PLATES
While you make pretty speeches
I'm being cut to shreds
You feed me to the lions
A delicate balance

And this just feels like spinning plates
I'm living in cloud cuckoo land
And this just feels like spinning plates
My body is floating down the muddy river

Ik zal het blues-gen wel van mijn vader geërfd hebben...

Maan

mooi als de nacht
in onzichtbare kleuren
niets is de tijd
die voorbijgaat
in het licht
van het duister

Lois R.

De Waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
Daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het goeden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...

Frederik van Eeden

Gemompel

Hoe duidelijer ik het wil zeggen
hoe slechter ik uit mijn woorden kom

dit lijkt me een typisch verschijnsel
van het een of het ander

Remco Campert

Niet te geloven

Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkestam

en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding
het water was whisky geworden

alles zoop en naaide
heel Europa was één groot matras
en de hemel het dak
van een derderangshotel.

En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.

Remco Campert

Beste,


Beste mijn dit, beste mijn dat,
waarom schrijf ik je
het best-zijn toe?
Misschien ben je wel goed
maar niet goed genoeg,
en beter dan wie ben je dan?

Maar goed, lieve…
want lief ben je vast
nu je de moeite neemt
mijn brief te lezen.
Je weet bij voorbaat
tenslotte niet
wat er in staat.

Beantwoord mijn aanhef.
Maak hem waar op zijn minst.

Een kort ‘gegroet’ voldoet.

Hagar Peeters

Uit: “Het lichte gedicht” – de grappigste en gekste gedichten van Nederland en Vlaanderen – inleiding Kees Fens
ISBN: 90 5759 244 4

Gemompel

Hoe duidelijer ik het wil zeggen
hoe slechter ik uit mijn woorden kom

dit lijkt me een typisch verschijnsel
van het een of het ander

Remco Campert

geweldig gedicht (vind hem net zo mooi als november) en zo herkenbaar  

Time, Real and Imaginary
(an allegory)
 
On the wide level of a mountain's head  
(I knew not where, but 'twas some faery place),  
Their pinions, ostrich-like, for sails outspread,  
Two lovely children run an endless race,  
A sister and a brother!        
This far outstripp'd the other;  
Yet ever runs she with reverted face,  
And looks and listens for the boy behind:  
For he, alas! is blind!  
O'er rough and smooth with even step he pass'd,
And knows not whether he be first or last.

Samuel Taylor Coleridge

The Lamb

Little Lamb, who made thee?
Dost thou know who made thee?
Gave thee life, and bid thee feed
By the stream and o'er the mead;
Gave thee clothing of delight,
Softest clothing, woolly, bright;
Gave thee such a tender voice,
Making all the vales rejoice?
Little Lamb, who made thee?
Dost thou know who made thee?
Little Lamb, I'll tell thee,
Little Lamb, I'll tell thee:
He is called by thy name,
For he calls himself a Lamb.
He is meek, and he is mild;
He became a little child.
I a child, and thou a lamb.
We are called by his name.
Little Lamb, God bless thee!
Little Lamb, God bless thee!

William Blake

Ik mocht kiezen

Ik wist het niet.
Ik koos de vrede.
De waarheid en de schoonheid,
ik liet ze gaan
en ook de wijsheid en de weemoed -
zelfs de liefde,
die zo verwonderd naar mij keek,
zwarte wolken dreven met haar mee.
Vrede, het was vrede.
En in de verste hoeken van mijn ziel
dansten wezens
waarvan ik zelfs nog nooit had gehoord!
En in de hemel hing een andere zon.

- Toon Tellegen

Mooi gedicht......

die ene die er maar 2 minuutjes opstond vond ik nog leuker...

Zoeken

Dichters
liegen de waarheid
om achter het zichtbare
diepere zin te ontdekken

Is niet ook
geloven een vorm
van liegen van de waarheid
om van de buitenkant van het leven
de binnenkant te zoeken

Zoiets onzekers
is angst, dat ik soms twijfel
aan de echtheid ervan.

Eraan twijfelen
dat ik het kan voorkomen
door het niet te doen.

Het lijkt zo weinig
dat ik ervoor opzij ga,
verontschuldigend.

Recht op de man af,
maar met loden schoenen
en angst in het hart.


-- --


Met woorden is het
niet te verwezenlijken –
met moorden misschien.

Werktuigelijk
selecteer ik het wapen
en zonder haast schiet ik.

Er schort niets aan.
De hand zonder emotie.
De vinger vaardig.


- W.J. van der Molen

Wat licht in je is
en bijna doorschijnend en
uiterst welluidend.
Ik tik ertegen, het breekt.
Ik adem erop, het beslaat.

-- --

Tekort geschoten
in een glimlach, een gebaar,
in witte woorden.
Het verzwegene, het eelt
op het puntje van mijn tong.

-- --

De populieren
ook als ik er niet meer ben
blijven zij ruisen.
Maar zal jij het nog horen,
of doet het alleen pijn?

- W. J. van der Molen

(hoe ik aan mijn naam ben gekomen )

30 september 2003

imbroglio

when i’m dead
just carry on
i was never there
i’m an imagination of thoughts
i’m an illusion
a quirk of the brain
i will fade
in a dense fog

wil je voor die tijd nog minimaal één keer naar me glimlachen?

jwt, je bent lief!!  :-*

wolken en zee
beiden overweldigend
beiden fascinerend
je kunt er in verdwijnen



Daar bij de branding
sta je te wachten
De kille nachtwind
gaat dwars door je heen
De avondkrant zal
morgen berichten:
‘Vermist meisje dood
gevonden op strand’



zout water

ik geef mij over aan de zee
laat mijn longen volstromen
zout in mijn ogen, neus, longen
geen adem

de zee bewaart haar geheim
en neemt haar mee naar de diepte

het zout lost tranen op
het water spoelt indrukken
uit het verleden

Vlucht

Vanochtend een enkeltje Schiphol gekocht,
bleken de bussen niet te rijden,
de treinen vertraging te hebben
en toen ik mijn vliegtuig zag opstijgen,
was ik vergeten waarom
ik het ook al weer wilde halen

Vlucht

Vanochtend een enkeltje Schiphol gekocht

doe jij dat ook al?

jwt, je bent lief!!  :-*

mooi citaat van de week

Zoeken

Dichters
liegen de waarheid
om achter het zichtbare
diepere zin te ontdekken

Is niet ook
geloven een vorm
van liegen van de waarheid
om van de buitenkant van het leven
de binnenkant te zoeken

--

Super!!

Liefde

Omdat ik van jou
en jij van mij
wij samen houden van.
Omdat we van elkaar
en voor elkaar
en bij elkaar.
Daarom.

Adriaan M.



Winterochtend

Weiden met wintervacht
Zon die God toelacht
Vingers doen tintelkou
Wind toont geen berouw

Op weg naar werk
Fiets ik de ochtend in

Adriaan M.

Alles al gezegd

Je kent dat wel,
het gevoel van:
alles al gezegd,
niets nieuws onder de zon.
Dat je denkt elkaar te kennen,
tegen beter weten in.

En natuurlijk wil je meer,
wil je weer als vroeger
vertrouw'lijk omgang vinden.
Vroeger, toen gesprekken
voeren nog ontdekken was.

Adriaan M.

Wie heeft het gedicht van de paasavond? Kan dat hier ook geplaatst worden?

Dat kan zeker lijkt mij. Ik heb het gedicht voorgedragen in opdracht/ op verzoek van de OAC en ik neem aan dat ze er geen bezwaar tegen hebben dat ik em op het forum zet, 't gedicht ligt hier praktisch naast m'n computer. Komt 'ie:

Kruisig Hem

Zou ik ook geroepen hebben:
"Kruisig, kruisig Hem"?

Zou ik ook gezegd hebben,
dat ik Hem niet ken?

Zou ik dat ook hebben gedaan,
of denk ik dat ik anders ben?

Vergeef me Heer,
dat U ook voor mij
de kruisweg bent gegaan
aan 't kruis mijn zonden op U nam
en ze droeg als een onschuldig Lam.

Uw lichaam gebroken
Uw bloed dat voor mij vloeit.
Ik kan het niet begrijpen
dat U zo veel voor mij voelt.

Niet alleen voor mij
maar voor ieder mensenkind.
Uw leven had U voor ons over
omdat U ons zo intens bemint.

Deze keer met vermelding van de dichter:
Cobi van der Hoeven

Jan Boerstoel
FILOSOFIE

Ik ken het klappen van de zweep,
ik ken de regels van het spel,
ik ken de zin van het bestaan,
maar als ik drink dan gaat het wel.

Dat kan zeker lijkt mij.

Bedankt!

WIE VAN DE DRIE

O Heer, er is een kans van twee op drie
Dat u bestaat, zo heb ik net gelezen.
Maar u bent dacht ik een drievuldig wezen,
Vandaar dat ik de vraag wil stellen: Wie?

Wie van u drieën, Vader, Zoon of Geest
Is er in alle eeuwen nooit geweest?

- Driek van Wissen


Driek van Wissen is in 1943 geboren in de stad Groningen, waar hij nog steeds woonachtig is. Hij studeerde er Nederlands aan de Rijksuniversiteit en vanaf 1968 is hij werkzaam als docent Nederlands aan het Dr. Aletta Jacobscollege te Hoogezand.

Op het nieuws was laatst een reclame van de vogelbescherming(?) waar je iets moest bedenken over de grutto. "Een weiland zonder Grutto is als..." Deze moest je dan afmaken.
Mijn huisgenoot kwam met het volgende:

Een grutto zonder weiland,
is als een christen zonder Heiland.

Vond ik leuk.

Met al die christelijke hoogdraverij hier durf ik mijn wereldse plezierdichten niet meer te plaatsen...

ik wel.
ben vergeten van wie hij was.


UITVINDING VAN DE ROMANTIEK

De zon gaat onder
ik voel me bijzonder

ik wel.
ben vergeten van wie hij was.

Rudi ter Haar (?)

Dat bevestig ik.



Marc Scheepmaker
ZIN

Alles heeft zin
behalve mijn vriendin
die heeft geen zin

Heeft iemand ook een idee waarvan?

je kunt toch lezen? een wonderWTM

Jonge sla in september

alles kan ik verdragen
het verdorren van bonen
stervende bloemen in een hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in

maar jonge sla in september
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee

Rutger Kopland



jonge sla

ik ben in staat het zwaarste leed te dragen
het uitzichtloos verdorren van een boon
een snijbloem en zijn onverdiende loon
ik zie het aan, doch niemand hoort mij klagen

het rooien van de bintjes is gewoon
een schaamteloze daad die af doet vragen
of een beroep op normen ooit zal slagen
toch blijf ik hard, negeer het machtsvertoon

maar in september, bij die jonge sla
zojuist geplant in toegewijde aarde
bezwijkt m’n laatste restje eigenwaarde
dan huil ik en dan smeek ik om gena

Daan de Ligt



Ik kan een hoop hebbe,
modder op me pijpe,
kots op straat, een portiek
met naalde stamp ik met droge oge
doorheen, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar hondenstront in oktober,
net gelegd, warm nog,
onder me zole, nee!

Ingmar Heytze

De volgende van Ingmar Heytze wil ik jullie ook niet onthouden:


Ben ik verlegen
wordt elke gedachte
een bang konijntje
op mijn hoofd

Ik kan daar verder
niets aan doen:
de een gaat zweten,
de ander wordt rood

en ik zit al gauw
met een roedel konijntjes
op schoot.

Even pesten hoor...


Zie je ik hou van je

zie je ik hou van je
ik vin je zoo lief en zoo licht
je oogen zijn zoo vol licht
ik hou van je ik hou van je

En je neus en je mond en je haar
en je oogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor

Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch eenmaal wat je bent.

O ja, ik hou van je
ik hou zoo vrees'lijk veel van je,
ik wou het helemaal zeggen-
maar ik kan het toch niet zeggen.

Herman Gorter



Hoor eens ik haat je,
ik schreef dat je lief was en licht -
en nog wat onzin over je gezicht
maar nu haat ik je, (**) wat haat ik je.

Die neus, dat hoofd, die paardenbek,
die ogen en die gierennek
dat kraagje en dat bloemkooloor
met al je slierten haar ervoor.

Ingmar Heytze

Zonder titel

De naakte man in de spiegel
van mijn bestaan, dat ben ik.

Meer en meer mijzelf,
maar steeds weer minder
wie 'k had willen zijn.

Ik ben en blijf
mijn eigen vreemde.

Adriaan M.

Perfect

Ik kom terug in mezelf, weet eindelijk wie ik ben
Ik ben eigenlijk wel blij dat ik mezelf ken
Er zijn duizenden dingen die ik anders wil zijn
Ik voel me zo groot en tegelijk zo klein
Wachten op morgen, het uitzitten van vandaag
Het onbekende geluk wat ik continu najaag
Het lijkt niet op te schieten, zit voortdurend vast
De vrijheid voelt als een knijpende last

Geen mens die kan begrijpen, wat ik nu beleef
Ik wacht op een teken, een moment, snel op dreef
Onrustig, gevoelloos, alles door elkaar
En dat, dat alleen om haar…

he biosoof, wat vond je van deze versie van 'jonge sla in september'? (onderaan blz 2) Ik heb begrepen dat jij de echte hebt voorgedragen met kleinkunstavond?

...zag jij misschien

...zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings -
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.

- - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - -
uit 'De ziekte van jij' van Joost Zwagerman (1963)

Bij het denken aan de liefde

Bij het denken aan de liefde
Heb ik de liefde lief,
En 't is de liefde tot u, Geliefde,
Die mij tot die liefde hief.

Herman Gorter

En wie kent er een mooier gedicht dan deze...


Liggen in de zon
Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato
de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht
ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo
ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht
Ik lig languit lig in mijn huid te zingen
lig zacht te zingen antwoord op het licht
lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen
te zingen van het licht dat om en op mij ligt

Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder
te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil
ik weet alleen het licht van wonder boven wonder
ik weet alleen maar alles wat ik weten wil.


Hans Andreus

(WANT) houden van
is gauwer gezegd
dan langer gedaan
maar soms komt het
in het donker
op gang en dan
is er verder
geen houden meer aan.

Judith Herzberg

Voor een dag van morgen

    Wanneer ik morgen doodga,
    vertel dan aan de bomen
    hoeveel ik van je hield.
    Vertel het aan de wind,
    die in de bomen klimt
    of uit de takken valt,
    hoeveel ik van je hield.
    Vertel het aan een kind,
    dat jong genoeg is om het te begrijpen.
    Vertel het aan een dier,
    misschien alleen door het aan te kijken.
    Vertel het aan de huizen van steen,
    vertel het aan de stad,
    hoe lief ik je had.

    Maar zeg het aan geen mens.
    Ze zouden je niet geloven.
    Ze zouden niet willen geloven dat
    alleen maar een man alleen maar een vrouw
    dat een mens een mens zo liefhad
    als ik jou.

Hans Andreus


Je houdt van mij? Zeg dat
de vogels in de lucht, de blinde
mollen in de wei, vertel het enig
ander lief in enig ander land -
maar zeg het nooit meer tegen mij.

Ingmar Heytze

Liggen in de zon

Ja!!!!! Die heb ik op een kussen!!!
Geweldig, vooral die laatste zin:

ik weet alleen maar alles wat ik weten wil.

aan de hemel
een held're ster
of is het een planeet?

geeft niets
ik ga de maan
een kusje geven

Hoe

‘Als ik een man was
zou ik wel weten hoe
mij lief te hebben.
Ik zou mij aaien en
met mijn oor op mijn buik
willen horen tot waar
mijn hart harder bonsde.
Ik zou chocola voor mij kopen
en die niet helemaal opeten
maar ook een stukje voor mij bewaren.
Ik zou mij loslaten zodra
ik los wou en ik zou
mij vertrouwen waar
ik ook heen wou.
Ik zou mij afhalen als ik terugkwam
en dan blij zijn.
Ik zou zelf (als ik die man was)
niet vaak weg zijn, maar
trouw tot in de dood (na honderd jaar) en
van al mijn onderkinnen
de een nog mooier
dan de ander vinden
en heerlijk hoe ik rook.’

(naar) Judth Herzberg

Je zoenen zijn zoeter dan
zoeter dan honing en ik vind je
mooier en liever, liever
en aardiger nog dan de koning.
We gaan samen liggen
een eind hier vandaan
we maken van takken
van takken en blaadjes
een vloer en een dak,
dat was onze woning,
of ik was het tuintje
en jij was de tent
daar gingen we wonen
en blijven en horen
o rep je mijn liefje
ik heb je zo graag
nu of nooit samen slapen
want we zijn er
alleen maar vandaag.

Judith Herzberg

uit: 27 liefdesliedjes (naar het hooglied)

WEER

Hoewel het weerbericht
het weer voorzag
kwam er geen weer meer
na die dag.

Judith Herzberg

VOOR WIE IK LIEFHEB, WIL IK HETEN

mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
hoe moet ik mij geborgen weten?

noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Neeltje Maria Min

Kerkhof

In de schreeuw van leven
marmeren platen op een rij.
Lente doet het hart beven,
schreeuwen: het is niet voorbij!

Kleuren, geuren, klanken,
temidden van een plaats van pijn,
lijken de Schepper te danken
voor het eeuwigdurende zijn.

Dan verstilt mijn mond
en spreekt mijn hart met God:
ik sta op heilige grond.

Nu ben ik nog gebroken
en mijn wezen zal huilen tot
een hemels leven is ontloken.

heee imbroglio, waar is die laatste gebleven????

toch maar weer weggehaald, vond hem niet goed genoeg voor op dit forum... :-[

gedichten zijn altijd goed om te plaatsen!!

(nou ja, bijna alle)

Waarom vond je hem niet goed? Ik heb hem verder niet gelezen hoor!

Leuk man: discussie over niet-geplaatste posts

(even mee doen met krynie en haar gedicht/parodie-gedicht)


Terwijl je me aanraakt
mijn zusje mijn bruid
zo lief als je doet
is het net of er wijn
door mijn lichaam vloeit.
Honing druipt van je lippen
je mond is van binnen zo zoet.

Als heuvels vol kruiden
zo geuren je klere
o zoetigheid als je me aanraakt!

- Judith Herzberg (Liefdesliedjes)



Kaïn

De hand waarmee ik hem sloeg
is mij dierbaar geworden.

Als ik mijn vrouw en kinderen streel
besef ik dat ik ze kan doden
en dat een toeval het steeds weer verhindert.

Iedere liefkozing een begin van een moord,
elk woord van liefde een bedrieglijke verspreking.

- Adriaan Morriën

Je bent zo mooi om naar te kijken
je ogen lijken wel vogeltjes,
je haar valt in golvende lokken omlaag
als een kudde met schapen en bokken
die traag van een helling omlaag
komen lopen, een kudde die grazend
de helling afdaalt.

Je lippen zijn rood
als rode koralen
als je praat
praat je aardig
en mooie verhalen.

Je lichaam is gaaf
als de toren van David.

Als de avondwind waait
en de schaduw komt aan
dan zal ik naar
de geurige heuvels gaan.

- Judith Herzberg (Liefdesliedjes)


Beeldspraak

Je huid beeldt de winter af.
De mooie winter als het heeft gesneeuwd
en ’t langer licht blijft in de stad.

’t Geluk je in huis te horen.
Je oksels ruiken naar salie.
Je mond is godsdienstiger dan een wrat.

Je lijkt op een zilveren lepel.

- Adriaan Morriën

Weggaan

Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.

- Rutger Kopland


Thuiskomst

Waar ben je zolang gebleven?
Je vingers zijn stijf van de kou.
Je gezicht is versteend.
Geef mij je mantel. Ga zitten.
Wil je wat drinken?
Iets warms? Of iets stevigs?
Thee met een flinke scheut rum?
Goed, even water opzetten.
Ja, ik ben zo weer terug.

- Adriaan Morriën

gedicht van Mao Zedong

(eerst de Chinese woorden volgens het 'pinyin-transcriptiesysteem; daarna de letterlijke vertaling woord voor woord; tenslotte de vertaling naar leesbaar Nederlands door Roger Andries / Dabodi = plaatsje in zuid0-oost Jiangxi; let. plaat met grote cypressen)
-- --

Dabodi

Chi cheng huang li ging lan zi
shei chi cai lian dang kong wu
yu hou fu xie yang
guan shan zhen cang

Dang nian ao zhan ji
tan dong qian cun bi
zhuang dian ci guan shan
jin chao geng hao kan


Dabodi

Rood oranje geel groen azuur blauw paars
wie vasthouden gekleurd zijde zijn lucht dansen
regen na terugkeren schuin zon
bergpas berg rij rij blauw-groen

Bepaald jaar verbeten vechten razen
kogel gat snijden dop muur
versieren merken deze bergpas berg
vandaag rijd meer mooi zien.


Dabodi

Rood, oranje, geel, groen, azuur, blauw, paars,
wie danst daar in de lucht
in kleurig zijden kleed?
Na de regen weer gewassen
de schuine zonnestralen
op bergen en passen
als blauw-groene kralen.

Hier werd niet langer geleden
een verbeten strijd gestreden,
hier hebben kogelgaten
in muren van het dorp gesneden,
gedenkwaardige sporen
tussen passen en bergen gelaten –
vandaag nog mooier dan tevoren.

bron: rode boekje????

bron: R. Andries, Mao Ze-dong. Gedichten (Utrecht 1972)

in 1960 verscheen in Peking een boekje getiteld 'Mao Tse-toeng, gedichten' (dit is natuurlijk de ned. vert. van de titel).
dhr. Andries heeft in zijn vertaling geprobeerd zo dicht mogelijk (zover als dat een poëtische vertaling toelaat) bij de Chinese tekst te blijven.

in het Rode Boekje staan veel minder mooie dingen

an, leuke gedichten. vooral die van kain

Marjolein Kool
KWART

Ooit heeft er een man - heeft u dat al gehoord? -
een kwart van de wereldbevolking vermoord
Niet eens met een bom, nee, gewoon met de hand.
Men meldde het niet in 't journaal of de krant.
Geen Tarzan, geen Rambo, al deed hij wel stoer.
Die man heette Kaïn. Hij doodde zijn broer.

het is mei en het regent

Het is mei en het regent en ik denk aan jou
en jij aan mij op deze dag in mei dat het regent
met vogels krijsend in het struweel en het regent
het regent, in mei, in mij, in mei.

in mei zeiden we goedbij, voorgoed, voorgoed
voorbij in mei ging onze liefde voorbij
en het regent en het regent in mei, in mij
in jou en mij voorgoed voorbij

die mei met jou en mij, wanneer dan ook
als het regent in mei denk ik aan mei
dat jij mij zei mijn lief, mijn zoet, die dag
die dag in mij zo lang voorbij.

© Bart FM Droog

BRUGGE

Het was altijd zomer, we ademden zeelucht en liepen op voetpaden
in Brugge. Ik liep naast je. Ik kende je niet. Ik raakte je niet aan,
zelfs niet achteloos. Je wierp een lange schaduw voor je uit.
Het asfalt smolt van de hitte. Bij het stoplicht hielden we halt.
Ik heb je niet aangekeken. We konden elkaars ademen horen.
We vervolgden onze weg en onze schaduwen vielen over elkaar.
Ik heb je niet willen volgen, maar ik ben evenmin van je weggegaan.
Bij tussenpozen viel de schaduw van een boom over onze schaduw
en besefte ik hoe klein we waren. Maar telkens weer bleven we
ons lichaam en onze bewegingen in een schaduw vertalen. We hebben
niet gepraat, maar we hebben heimelijk elkaars aanwezigheid gevoeld,
in die straat. We hebben onze schaduwen gedeeld. Onze wegen zijn
uit elkaar gegaan, maar we hebben omarmd wat ons heeft vertaald.

© Joris Iven

taalstrijd  

In al mijn tijden klinken zij; zij
brachten mij gebiedend de wijzen van
hun onvoltooid verleden bij, de vorm
van de persoon deden zij voor, ze
streden om de loze toon van zwijgen
in hun tegenwoordig heden.

Hun non-verbale tekens deelden
naar de rede kundig ontleed de zin in
van mijn eerste spreken. Ikzelf dacht
zachtjes mijn verhalen uitzonderlijke
functies toe in de gebreken, in
wederkerend falen.

Zij regelden de keus van kapitalen
naar hun belijden, in eendracht
onderworpen aan wat zij bepaalden;
ze drukten mij in preken uit die noch
vertaalden noch verbonden: hun
woorden en mijn zonden.

© Nina Werkman

Het souper

't Werd stil aan tafel. 't Was of wijn en brood
Werd neergeslagen uit den greep der handen.
De kaarsvlam hing lang-wapperend te branden
En 't raam sprong open door een donkren stoot.

Als water woelden in den nacht de landen
Onder het huis; wij voelden hoe een groot
Waaien ons aangreep, hoe de wieken van de
Vaart van den tijd ons droegen naar den dood.

Wij konden ons niet bij elkaar verschuilen:
Een mensch, eenzaam, ziet zijn zwarte eenzaamheid
Dieper weerkaatst in de oogen van een ander-

Maar als de winden langs de daken huilen,
Vergeet, vergeet waar ons zwak hart om schreit,
Lach en stoot glazen stuk tegen elkander.

Martinus Nijhoff. Uit: Verzamelde Gedichten, 1978.

Oud Hollands Kindergebed

Ik vouw mijn handjes samen.
Ik doe mijn oogjes dicht.
En ik bid dat na het amen,
mijn gehaktbal er nog ligt.

Lévi Weemoedt.

EEN HAPJE

       Rabarbertaart, gâteau St. Honoré,
       Schwarzwalder Kirsch, Key lime pie, amandino,
       cointreaupunt, gemberbolus, hazelino,
       biscuitgebak, tompouce, roze glacé.

       Frambozenschuimtaart, vlaai, mokka-baiser,
       brioche, knusperli, Berliner bol,
       prelatenkrans, éclair, profiterole,
       rum baba, clafoutis, appelcarré.

       Extractie, jacketkroon, apexfixatie,
       retentiestift met tweevlaksrestauratie,
       wortelkanaal van de derde molaar.

       Fixatiekap, marsupialisatie,
       Composiet inlay, vitaalamputatie,
       Volledige prothese. Hapt u maar.
 

                      Patty Scholten (1946)
                      uit: Slapen zonder weerga (2002)

Woningloze

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak
Voor de eigenhaard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door de stormwind meegenomen.

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat vóór de nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee 'k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.

J. Slauerhoff




Alleen in je gedichten wil je
wonen, alles goed en wel,
maar zie: dat huis staat wankel
op de rand van het cliché
met een allersomberst uitzicht
op de vaderlandse poëzie.

Ingmar Heytze

hee, als je nou geen twintig tegelijk plaatst heb ik ook tijd om ze te lezen.

oh ze blijven wel staan toch...

Jantje zag eens pruimen hangen
Oh, als eieren zo groot;
De tuinman zag zijn bolle wangen
en sloeg de vuile gapper dood.

John O' Mill

Jantje zag eens Pruimen hangen  


Jantje zag eens pruimen hangen
o, als eieren zoo groot
't scheen dat Jantje wou gaan plukken
schoon zijn vader 't hem verbood
hier is, zei hij, noch mijn vader
noch de tuinman die het ziet
aan een boom, zoo vol geladen
mist men vijf, zes pruimen niet
maar ik wil gehoorzaam wezen
en niet plukken, ik loop heen
zou ik om een handvol pruimen
ongehoorzaam wezen? Neen!

voort ging Jantje naar zijn vader
die hem stil beluisterd had
kwam hem in 't loopen tegen
vooraan op het middenpad
kom mijn jantje, zei de vader
kom mijn kleine hartedief
nu zal ik pruimen plukken
nu heeft vader Jantje lief
daarop ging vader aan het schudden
jantje raapte schielijks op
jantje kreeg zijn hoed vol pruimen
en liep heen op een galop

Sommige mensen zijn compleet.
Ze verscheuren zich tevergeefs.
Ze blijven altijd heel.

Vrouwen nemen hen mee,
wikkelen hun gevoelens zorgvuldig om hen heen,
binden ze vast met een strik,
steken een roos daarin - een witte roos -
en leggen hen weg. Voor later. In moeilijke dagen.

En zij staan op en verscheuren zich,
schreeuwen en verscheuren zich,
worden groot en almachtig en verscheuren zich,
maar tevergeefs.

Toon Tellegen.



Enkel verdriet...

Enkel verdriet is van de ziel het wezen.
Eenzelfde eenzaamheid sluit allen in.
De grootste liefde heeft geen andren zin
dan in elkanders oog het leed te lezen.

Gelijk het was in 's werelds oerbegin,
gelijk het is en altijd weer zal wezen;
de grootste liefde kan ons niet genezen:
eenzelfde eenzaamheid sluit allen in.

Ed. Hoornik

IK

De kern van wat ik denk:
dát ben ik, is het jongetje
in mij, dat wil genieten
van uitzicht, wil denken
aan toekomst, wil hopen
op liefde, wil huiveren
om dood.

Adriaan M.


Wij konden niet anders doen dan we deden,
dus deden wij elkander zeer.
Het één brengt niet zelden het ander mede;
niets bleef hetzelfde als weleer.

Het ergste leed is inmiddels wel geleden,
verdriet en woede zijn alweer
verleden tijd, en in het licht der rede
komt alles hierop neer:

Het langste leven is te kort
voor wat wij beiden ooit wilden bereiken.
Maar sluit, mijn lief, daarbij niet uit

dat eens ook dit vergaat. Dan wordt
de wijde boog waarin we elkaar ontwijken
de cirkel die ons binnensluit.

Jean Pierre Rawie

Als zij hier plotseling kwam binnenlopen,
Veranderde er ieder ding op slag.
Onder de grauwe as smeult nog het hopen,
Misschien ontvlamt het eenmaal met een lach.

Ik zie hoe zij dan het vertrek rondzag,
Zij zette het venster aan de zonkant open,
Het blauw gordijn woei buiten als een vlag.
De kamer geurde van heliotropen.

En in de avond opent zij de deur
En op de tenen treedt zij in het maanlicht.
De oude sterrennacht stelt niet teleur.

En lang zie ik met ogen of ik goud keur
Naar de veranderingen die zij aanricht.
Zelfs het verrafeld kleed krijgt dieper kleur.

Anthonie Donker



Verlate Emmaüsganger

Wereld waardoor ik ging, wat hebt gij mij gelaten?
Waar heb ik naar gejaagd, in aldoor nauwer straten?

Geen ster in Bethlehem en ledig is de stal
Wat bleef van alles mij dan edik en dan gal?

Eelt onder de voetzolen en mist over den weg.
Er dooit onnooz'le sneeuw nog voos en langzaam weg

Weg van den leegen stal, weg naar het leege graf -
Verdoolde Emmaüsganger, hoevaak nog op en af?

Franciscus die de talen der vogelen verstaat -
Ik tuur op de schrifturen van 't menschelijk gelaat.

Ik zoek de stem te hooren die uit de sterren daalt,
De echo uit de bergen, die 't angstig dal herhaalt,

Het lied dat de verdoolde engel in 't duister zingt,
Dat nog een enkling neuriet terwijl hij verder hinkt.

Anthonie Donker

De kleine waterplek

Soms ga ik al vermoeden, dat de zee
- omdat zij sterk verschijnt - wel mijn heel leven
de onstuimige waarheid blijven zal, waarmee
ik hier de wereld kan weerstreven
bij tij en ontij, maar dat ik ten laatste
het wezen van den grooten dood ontdek
bij de kleine waterplek,
die zoo stil den wilden avondval weerkaatste.

A. Roland Holst

Een dichter

Piet Pluimers wou het liefste verzen schrijven
over wat late rozen in de zon.
Hij was een dichter en hij wou het blijven.
Hij schreef sonetten toen hij pas begon.

Het rijmde ook. Maar de and’re dichters zeiden:
je mag niet rijmen joh, ‘t is geen gezicht!
Je moet zorgvuldig alle rijm vermeiden,
want een gedicht dat rijmt is geen gedicht.

En dan dat metrum! Dat is uit de mode.
‘t Mag niet van rál de ral de rál de ral.
Punten en komma’s, jongens, zijn verboden.
En denk erom: geen hoofdletters vooral.

En nooit een hele zin. Alleen maar brokken.
En rozen mógen wel een keer, maar dan
slechts in verband met baarmoeders en sokken
en zó dat niemand het begrijpen kan.

‘t Is maar een weet, we zeggen ‘t je maar even.
Piet had het spoedig door en hij zei: o.
Hij heeft dezelfde dag een vers geschreven,
zijn eerste echte vers. En dat ging zo:

ik drijf spelden van wanhoop
in de huid van je
grutten wezenloos
woezie woezie 17 en
klaan uit je klukhaar versuikeren
bleke bliezen in schedels met spuigaten
vol blauw gehakt

En toen zei iedereen: dat is reusachtig!
En Paul Rodenko schreef een heel lang stuk
in Maatstaf om te laten zien hoe prachtig
het was. Vooral dat ‘woezie’ en dat ‘kluk’.


Alleen Piet Pluimers zelf was niet tevreden.
Hij wou zo graag eens rijmen, want helaas,
Hij heeft nu eenmaal ‘t rijm onder z’n leden.
Maar, nee, hij mag alleen met Sinterklaas.

En hij wou graag één keer een komma zetten.
Ach, Piet! Over tien jaren slaat het om!
Dan rijmt men weer. Dan maakt men weer sonetten.
Dan gaat het weer van póm de rom de róm de róm.

Annie M.G. Schmidt (1911 – 1995)

'Geweldig zo'n gedicht!!!'  (om maar eens een groot man te citeren)

vermeiden

tikfoutje of geintje van Schmidt?

Tot mijn gedachtenis

Zo dikwijls u dit brood eet,
- de spijker slaat,
de eerste bent die mij verlaat –
En zo dikwijls u de beker drinkt,
- mij weer verraadt,
láchend spuwt in mijn gelaat –
Zo dikwijls zal ik u vergeven.

Zo vaak u goed vergeldt
met kwaad,
Zo vaak geef ik mijn leven.

- Adriaan M.



Avondmaal

De tafel is gedekt, het brood
Gesneden en vernoemd.
Tond, tanden en kiezen spelen
Het spel dat is gedoemd.

Mij voedende verteer ik ook
Mijzelf, want elke bete broods
Breekt leven af hoewel het lijkt
Alsof ik het herstel.

Ik eet mij dichter bij de dood.
De kruimels op mijn bord
Lachen mij toe. Mijn mes is moe.

- Adriaan Morriën

Nog steeds de dt fout niet uit verraadt gehaald... op poeziekring vorig jaar is het al genoemd! Verder is vermeidt denk ik een foutje van mevr. Schmidt en vond ik bovenstaande gedichten van ene heer Adriaan M. erg mooi.

het zijn echter twee verschillende Adriaan M.-en...bij de onderste is de M. een achternaam, bij de bovenste is het z'n tweede naam...en de bovenste is waarschijnlijk ook heel wat jonger dan de onderste...

ik vond het wel leuk om twee gedichten over ongeveer hetzelfde onderwerp van verschillende Adriaan M.-en onder elkaar te zetten...

Grafschrift

Zijn kop was te Mongoolsch voor deze lagen landen,
En voor het licht waren zijn oogen veel te dof.
Ook ongeboeid hield hij stijf uitgestrekt zijn handen,
En werd zelfs nog uitgevloekt door Dimitroff,

Die anders toch zoo weerzinwekkend grof
Zijn geestverwanten niet pleegt aan te randen!
Dan was er nog een graaf, die riep: ‘Je kop op, schoft!’
Hij deed het, – maar hij zweeg van Duitsche binnenbranden.

Trap op trap af door zalen, vlammend of gedoofd.
Kop op kop af: wij spreken van hoofd
Bij wie én vriend én vijand als een botterik verwenschen...

De schizophrenen en de simpelen van geest –
Bij oude Christenen, Hussieten, Albigenzen –
Zijn voor het ideaal altijd de beste mest geweest.



uit Forum 1934 p. 158. Grafschrift heeft betrekking op Marinus van der Lubbe die in Berlijn (met o.a. Georgi Dimitroff) terecht stond op beschuldiging van de Rijksdagbrand van 27 februari 1933, daarvoor als enige werd veroordeeld en vervolgens, op 10 januari 1934, werd onthoofd." - Uit S.Vestdijk III Verzamelde Gedichten - ed. Martin Hartkamp ,1971.

Wezens van één dag. Iemand zijn, niemand zijn: wat
betekent dat? Droom
van een schaduw is een mens. Maar komt een glans door god gegeven,
dan ligt een stralend licht over de mensen, hun bestaan is zoet als honing. (Pyth. 8 )


Pindaros (Grieks dichter, 520 - 440), fragment van een gedicht gehouden bij een overwinning tijdens de olympische spelen

Doornroosje

Doornroosje sliep
Naast haar lag een brief:"Niet wakker kussen onder geen voorwaarde, ook niet na honderd jaar!"
Wat zal ik doen? dacht de prins
Zal ik weggaan?
Of zal ik haar kussen en denken dat zij het niet zo bedoelt?
Ik ben moe, zo dodelijk vermoeid...
Doornroosje gluurde door haar wimpers
Met de grootste moeite haalde ze langzaam en regelmatig adem
Ze zag de deur dichtgaan,
hoorde de treden van de trap -
zo moe, zo pijnlijk vermoeid, elke stap -
en haar hart werd verscheurd...

~Toon Tellegen '97~

RARE KIEK

Hier ziet u op de foto van het jaar
Hoe al die Irakezen zonder kleren
Hun best doen onze rugbysport te leren;
Dus duiken ze gezellig op elkaar.

En als u soms uw ogen niet gelooft
Dan krijgt u ook een zak over uw hoofd.

[sub]... De foto's van mishandelde Irakezen in de Abu Ghraib-gevangenis bij Bagdad schokken de wereld ...[/sub]



AFBRAAKPOLITIEK

Toen hij de martelfoto's had bekeken
Uit een Iraaks gevangenisgebouw
Beloofde Bush bij wijze van berouw
Om dit gebouw voor straf maar af te breken.

En als hij weer onwaarheid heeft gesproken
Dan wordt het Witte Huis ook afgebroken.

- Driek van Wissen (is geweldig!)

[sub]... George Bush heeft beloofd dat de Abu-Ghraib-gevangenis waar zoveel martelingen hebben plaatsgevonden zal worden afgebroken ...[/sub]

DE ZWIJGZAAMHEID

Eer maakt men lakens wit met inkt,
Eer speelt men schaak met bezemstelen,
Eer vindt men nog een roos die stinkt,
Eer ruilt men stenen voor juwelen,

Eer breekt men ijzer met zijn handen,
Eer zal men stijgen in valleien,
Eer legt men een garnaal aan banden,
Eer leert men geiten kousen breien,

Eer plant men bomen op de weg,
Eer zal men kakken in zijn hoed,
Dan dat ik u mijn ziel blootleg
En zeg wat ik thans lijden moet.


DE DICHTER

Toen het letterkundig tijdschrift
Hem een briefje toe deed komen,
Waarin stond: 'Mijnheer uw verzen
Waren lang niet slecht, we zullen
Er eerdaags een paar van plaatsen,'
Zwol zijn borst tot slagschiphoogte.
Heel zijn leven werd nu anders.
Hij ging doen alsof hij grote
Mensen hoogstpersoonlijk kende.
Hij zei stad wanneer jij blad zei.
Hij zei held wanneer jij speld zei.
Hij zij ach wanneer jij dag zei.
En daarvan wilde hij leven!

Gerrit Komrij


Moet je instemmen met de titel van dit topic om hier wat te mogen plaatsen?

sentimenteel

Ze zitten in de auto in een file,
de radio staat aan, uitlaatgassen
en muziek, een lied waarvan hij zegt
dat hij het mooi vindt, over
brandende violen en een dans die doorgaat
tot het einde van de liefde.
Niet het lied maar wat hij zegt
maakt dat zij hem niet aan kan kijken.
Nu komt er in de auto nog iets bij:
muziek en uitlaatgassen en verlegenheid.
Verlegenheid omdat de dans
tot aan het eind van liefde veel te veel
is, te ver naar vroeger reikt,
te ver vooruit, zijn ziel
puilt opeens onbeschermd, zo onbeschermd,
zij zegt alleen: 'Sentimenteel'.
Ja zegt hij, sentimenteel.
Nooit zal zij weten of hij weet
hoe zij dat woord heeft aangegrepen.
Nooit zal hij weten wat zij
begrepen heeft, hoe ver en ver,
nooit zal zij weten dat hij
begreep dat zij begreep
wat hem opeens beving, tenzij
iemand, geschiedschrijver misschien,
later precies reconstrueert hoe dat met mensen
toen en toen met radio's in files ging.

Judith Herzberg

Een geschenk

Ze trokken God aan zijn mouw;
'Dat geschenk van je,
de liefde,
wat was daar de bedoeling van?'

Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan elkaars jas
en daalde peinzend af
langs de smalle trap van hun rede-

'Ik heb het geweten,' mompelde hij. 'Ik heb het geweten.'

Toon Tellegen

Geluk was een dag aan een vijver
in gras met bomen
tot in de hemel omkringd

ik was er het kind van god en
mijn grootvader - beiden stierven
geluk is gevaarlijk

de vijver is gaan liggen in de avond
zo spiegelglad dat hemel, bomen en gras
zich herhalen onder de aarde

angst en heimwee, beide vragen mij
terug

Rutger Kopland

De moeder en het water

Ik ging naar moeder om haar terug te zien.
Ik zag een vreemde vrouw. Haar blik was wijd en
leeg, als keek zij naar de verre overzijde
van een water, niet naar mij. Ik dacht: misschien

- toen ik daar stond op het gazon, pilsje gedronken
in de kantine van het verpleegtehuis, de tijd
ging langzaam in die godvergeten eenzaamheid -
misschien zou 't goed zijn als nu Psalmen klonken.

Het was mijn moeder, het lijfje dat daar roer-
loos stond in 't gras, alleen haar dunne haren
bewogen nog een beetje in de wind, als voer

zij over stille waatren naar een oneinidig daar en
later, haar God. Er is geen God, maar ik bezwoer
Hem Zijn belofte na te komen, haar te bewaren.

Rutger Kopland

INTENSIVE CARE

Je ligt in bed en speelt een plant.
Het gaat je aardig af.
Je ligt mooi stil.
Je groeit de wereld uit.
Je slaapt met een been in het graf.

Een rode draad vol perslucht
houdt je hier.
je hebt geen flauw benul.
Van een tunnel naar het licht
is niets te zien in je gezicht.

Ons leven is een schitterend
soort toeval, een vergissing haast,
een winnend lot.
De dood zit anders in elkaar:
een kwestie van een schakelaar.

Vanmorgen maken wij ons druk
als mieren, lopen doelloos rond,
dwalen door de ziekenzalen,
storten in en staan weer op -

vanmiddag drukt er iemand op de knop.

Ingmar Heytze

Blue Lines

Je hoort wel
in mijn porseleinkast,
maar ik breek
altijd zoveel.

Je hebt een hart
van een nacht ijs,
de splinters steken
erdoorheen.

Je houdt van mij
maar kent me niet,
je zwaait met waaiers
van verdriet -

we zijn wel
voor elkaar gemaakt,
maar jij van glas
en ik van steen.

Ingmar Heytze

SHORT RAP

De grootste motherf*cker
is toch altijd nog je vader

Ingmar Heytze

De moeder en het water

mooi..

(wat mij betreft opgedragen aan: nietindekoekepan)

Dichter groet 's morgens de dingen

Dag kruk, dat zeikerds, dag cafe,
he fiets, ha slot, ga nou eens open,
juist. Zeg voorwiel, blijf eens recht,
o handen, hou dat stuur nou vast,

dag schots en scheve sterrenbeelden,
vlieg toch niet zo snel voorbij,
dag harde koude kinderhoofdjes
blauwgroen in mijn ribbenkast -

ha die voordeur, leeg portiek,
hoi trap, daar kom ik, stommel stommel,
antwoordapparaat vol ruis,
we zijn weer thuis. Dag twijfelaar,

wat ben je koud en leeg
zo zonder haar.

Ingmar Heytze

AL DIE MENSEN

Al die mensen die zeggen:
Je moet ophouden met die onzin, eindelijk ouder worden.
Zie je die gezichten.
Dat zijn nou de gezichten van mensen die ouder zijn geworden.
Opgehouden met die onzin.

Arnon Grunberg

DRINKLIEDJE

Hij had te veel gedronken. Erbarmen,
hij dacht dat alles sprak. Kako-
fonie, en voor wie,
voor wie?

Toen zag hij een hand, zo sierlijk
over een glas gebogen... Meer wist
hij niet, dan dat het pover was,
en goed. Dit maakte hem nieuwsgierig.
Hier paste iets. Dan toch een woord
dat hij verdroeg?

Daar hief zich de hand. Ach, het was
zijn eigen, zijn eigen rechterhand.

Weg wilde hij, weg uit deze kroeg,
maar zijn lichaam hield hem tegen.

Nico Slothouwer

geen vrouw kan als jij
zo diep denken over niets
dat ik denk ze weet het

Hans Andreus

Op en dag

Op een dag, maar misschien ook nooit,
met niemand om mij heen
en in de verte misschien de zee of een zee van klaprozen
schapen,
zal ik een stem horen,
een zachte stem,
die 'Ja' zegt

en tien seconden later,
knarsend, krakend:
'Wat heb ik nú weer gezegd...'

Toon Tellegen

[glow=red,2,300]Liedje[/glow]

Lieg alsjeblieft niet tegen me
niet over iets groots niet over iets
anders. Liever hoor ik het
vernietigendste dan dat je liegt
want dat is nog vernietigender.

Lieg niet over de liefde
iets dat je voelt of iets dat je
zou willen voelen. Liever word ik
bedroefd dan dat je liegt
want dat is nog bedroevender.

Lieg niet tegen me over gevaar
want ik voel toch je angst
en wat ik gewaar word is waar
of ik ken je niet en dat
is nog gevaarlijker.

Lieg niet tegen me over ziekte
liever kijk ik die diepte in
dan dat ik mij verlies in één
van jouw lieve verzinsels
want daarmee verlies ik me dieper.

Lieg niet tegen me over sterven
want zo lang we er nog zijn
vind ik dat toegangsloze
niet mededelen wat je denkt
erger en zo veel doder.

- Judith Herzberg

OOTE

Oote oote oote
Boe
Oote oote
Oote oote oote boe
Oe oe
Oe oe oote oote oote
A
A a a
Oote a a a
Oote oe oe
Oe oe oe
Oe oe oe oe oe
Oe oe oe oe oe
Oe oe oe oe oe oe oe
Oe oe oe etc.
Oote oote oote
Eh eh euh
Euh euh etc.
Oote oote oote boe
etc.
etc. etc.
Hoe boe hoe boe
Hoe boe hoe boe
B boe
Boe oe oe
Oe oe (etc.)
Oe oe oe oe
etc.
Eh eh euh euh euh
Oo-eh oo-eh o-eh eh eh eh
Ah ach ah ach ach ah a a
Oh ohh ohh hh hhh (etc.)
Hhd d d
Hdd
D d d d da
D dda d dda da
D da d da d da d da d da da
da
Da da demband
Demband demband dembrand dembrandt
Dembrandt Dembrandt Dembrandt
Doe d doe d doe dda doe
Da do do do da do do do
Do do da do deu d
Do do do deu deu doe deu deu
Deu deu deu da dd deu
Deu deu deu deu

Kneu kneu kneu kneu ote kneu eur
Kneu kneu ote kneu eur
Kneu ote ote ote ote ote
Ote ote oote
Ote ote
Boe
Oote oote oote boe
Oote oote boe oote oote oote boe

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit 'Verzamelde Gedichten' van Jan Hanlo (1912-1969)

De Mus

De Mus

Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp

Tjielp
etc.



In vertaling:

The Sparrow

Chirp chirp - chirp chirp chirp
chirp chirp chirp- chirp chirp
chirp chirp chirp chirp chirp chirp
chirp chirp chirp

Chirp
etc.

Jan Hanlo


Tjielp of Tjilp?
Adriaan Morriën heeft in het NRC Handelsblad van 24 juni 1993 de volgende schrijfwijze voorgesteld:


Tjilp tjilp - tjilp tjilp tjilp
tjilp tjilp tjilp - tjilp tjilp
tjilp tjilp tjilp tjilp tjilp tjilp
tjilp tjilp tjilp

Tjilp
etc.

De genetisch gemanipuleerde mus van Jan Hanlo
Jaarlijks wordt de VU-podium poëzieprijs toegekend. In 2002 gingen de prijzen naar de drie beste gedichten rond het thema 'wetenschap'. Winnaar was Lowie Gilissen met zijn gedicht "de genetisch gemanipuleerde mus van Jan Hanlo". Het luidt:


Tjielp tjielp-tjielp tielp tielp            (deletie)
tialp tialp tial-tial tial                  (substitutie, deletie)
tialu tialu mialu mialu mialu mialu      (insertie, substitutie)
miaul miaul miaul                  (inversie)


Miauw                                                      (substitutie)
  auw!                        (terminatie)

Wij samen
(psalm 139)

Onder en boven, je bent om mij heen; ik in je, je
weet van mij alles. Dat je me omringt, vooruit, me
doordringt, alles weet uit hoofde van jij, nou ja, maar
dat je daar ook nog op uit bent! Geen
plaats van je is er die, wil hij, niet ziet mij, die
niet in zich heeft mij. Ver weg of dichtbij, in
de kraag pak je me; geen kant kan ik op, in
Den Haag niet en nergens - licht is er niets bij.
Niet raak ik me ergens in kwijt en niet
in de tijd, wat ik ook maar van plan ben, waar
en wanneer, je wist het allang dat ik toen dat en dat - dat
ik knap in elkaar, heb je wel weer voor gezorgd.

Gebonden zijn, gekend, in iemand - erg is het, maar
niet is nog erger misschien. En hoe dan ook, altijd, ik
denk aan je, op de gekste momenten en nooit
niet eens niet. Het moet wel dat ik van je hou, de
pest heb aan wie dat aan jou. Ken me dan maar, weet
wie ik ben en doe maar.

Anton Korteweg

WAAROM SCHRIJF IK

Ik schrijf omdat ik wil schrijven
dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn
en zal ik schrijven –
met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden,
en met rode oren en rode wangen:
ik ben gelukkig.

Als ik daarna ooit nog twijfel
en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
of zelfs reddeloos verloren,
kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
gelukkig.

Toon Tellegen

Hoe lang gaat deze gedichtenverzameling nog door? zijn er mensen die ze ook allemaal lezen?
veel plezier ermee hoor, maar ik snap het niet. een gedichtenbundel is toch veel mooier? lezen doe je uit n boekje, niet van n scherm.

Dit topic is al meer dan 1500 keer gelezen, en ik heb er een hoop lol aan om ze van een schermpje te lezen hoor  

Lekker doorgaan dacht ik dus.

ja, doe mee of doe niet mee, maaar ga niet zitten zeuren.

Ik vind t erg leuk om te zien welke mensen welke gedichten posten, wat je in een bundel niet hebt. Bundels zijn namelijk of van maar een dichter, of het is een verzameling die je niet zelf hebt samengesteld. Geeft niks, maar ik vind het zelf wel een leuke aanvulling op mijn poezieliefde om een serie gedichten te lezen van zeer verschillende dichters die je normaal niet bij elkaar zou aantreffen en (zoals ik al zei) te zien wie het betreffende gedicht heeft gepost.

[glow=red,2,300]Liedje[/glow]

grappig, ik wist niet dattie van Herzberg was, kende 'm alleen als liedje, gezongen door Herman van Veen...

Jeps, ik wist eerst ook niet.. Maar, HvV doet dat wel vaker, gedichten stelen en ze dan zingn

VERSTREKEN

vegen van zomer
een dronken behang
voelbaar de liefde
van levensbelang

droomde van leven
een gouden glans
de herfst is een streven
de liefde een dans
ik wil je nog even
lief geef me een kans

de kilte de stilte
de winter brak
de kilte de stilte
ik huiver ik snak
de kilte de stilte
en liefde ontstak

gebroken ontloken
dit laatste getij
je blijft in me spoken
je blijft aan mijn zij
verstreken gestreken
een liefde in mij


Maria Lorenza Ravelli

De Ceder

Ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.
een binnenplaats, meesmuilt ge, sintels, schillen,
en schimmel die een blinde muur aanrandt,
er is geen boom, alleen een grauwe wand.
hij is er, zeg ik, en mijn stem gaat trillen,
ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.

Ik wijs naar buiten, waar zijn ranke, prille
stam in het herfstlicht staat, onaangerand,
niet te benaderen voor noodlots rillen,
geen macht ter wereld kan het droombeeld drillen.
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant.

Han G. Hoekstra

ik heb een step
mijn step is rood
mijn step gaat wel honderd
mijn step rijdt jij jou dood

(herkomst onbekend)

mm deze zinnen komen me bekend voor uit een kinderliedje JWT:

Ik heb een step
Mijn step is blauw
Hij kan wel honderd
Hoe hard kan die van jou

etc...

Ik heb een step
mijn step is geel
als ik je voorbijrij
dan kijk je scheel!

Opa heeft me de step gegeven,
Voor steppen is hij zelf te groot.
Hij heeft ook geen tijd, want hij moet huilen,
want mijn oma die is dood.

uno momento dado
nummer 14

zaag niet aan mijn voeten
ook al doen ze niet meer
wat ik wil
ze laten me zwijgen
ze luisteren
naar godenverhalen
die sterk overdreven
het gejuich herhalen

ik sluip naar buiten
en wandel naar de zon
zij lacht met complimenten
die ik kreeg
het blikje trap ik buitenkant weg
ik kan het nog steeds

wat ik niet wil zien
is dat het voorbij is
mijn voeten zijn moe
en vermoord door de tijd

de zon staat
en het blikje
laat me weer even glinsteren
zoals vroeger

voor de komende veertig jaar
ben ik een held
van mezelf

Martijn Vleugels


Voetbal dringt bij dezen door op het poezieforum... Nog iemand iets?

Vriendschap is dat onuitsprekelijk
goede gevoel je bij iemand veilig te voelen.
Je hoeft je gedachten niet op een
goudschaaltje te weten en je woorden
voorzichtig te kiezen.
Je kunt ze gewoon spuien,
zowel kaf als koren, want je weet
dat ze met een trouwe hand aanvaard
en van elkaar gescheiden worden:
dat wat van belang is wordt bewaard
en vervolgens wordt de rest met de adem
van de vriendelijkheid weggeblazen.

- Marian Evans (George Eliot)

Remise

Het groezelig ivoren spel
waarmee ik elke dag opnieuw
moet schaken, is een platte hel.
Ik speel alleen, - mijn tegenstanders
zijn verdwenen in de zwarte velden,
en passant geslagen door de klok –
ik hoor zijn vuile tikken wel.

Het ergste is nog dat ik nooit
verliezen kan, mijn eindspel
werd een platgetreden zebrapad,
ik ken mijn diepste hinderlagen
als geen ander, elke slag is mij,
er komt geen zet voorbij die ik
niet uren terug voorzag.

En elke dag leer ik mezelf
weer mores op het ebbenhout.
Ik sloop mijn torens, offer dames,
keel pionnen, slacht een paard,
ik ben een droeve witte koning,
met een knarsend zwaard
van onmacht, aan een leeg banket –

wie doet mij een tegenzet.

Ingmar Heytze

He An (mocht jij hier actief zijn) , mooi gedicht in de claridad..

Wil je altijd van me houden

Wil je altijd van me houden
zoals alleen jij dat kan
Wil je altijd van me houden
al maak ik er een zooitje van
Wil je altijd van me houden
ook als ik van niks meer weet
en ik al je lieve woorden
van de rarigheid vergeet

Wil je altijd van me houden
ook al praat ik nog zo dom
Wil je altijd van me houden
al vraag jij je af waarom
Wil je altijd van me houden
ook als het eigenlijk niet meer gaat
maar jij met je ruime denken
me in mijn waan en waarde laat
Wil je altijd van me houden
ook al blijf je aan de gang
Wil je altijd van me houden
ook al duurt dat nog zo lang

Wil je altijd van me houden
ook als ik van niks meer weet
en ik al je lieve woorden
van de narigheid vergeet
Wil je altijd van me houden
ook al jaag ik je op stang
Wil je altijd van me houden
al lul ik tegen het behang
Wil je altijd van me houden
ook al duurt dat nog zo lang

---------------------------------

Nummer van De Dijk, staat op de CD die ik vanmiddag gekocht heb. Na de trouwdienst van vanavond is de tekst wel toepasselijk. Luuk en Femmy, veel geluk samen!

Kleine Ballade voor Lucebert

Ik loop maar in mijzelf
verzonken met mijzelf
de wegen zijn van glas
de hemel is van ijzer

Ik weet niet wie ik ben
ik weet niet wie ik was
ik loop alleen maar men
wordt nooit van iets iets wijzer.

Er hangt een mist van licht
ik loop met mijn gezicht
mijn kleren en mijn huid
het leven in een uit.

Hans Andreus

In Connecticut
in 'n waterput
verdronk m'n tante Eefje

Nog jaren later
dronk oom 't water
uitsluitend door 'n zeefje

John O'Mill

mijn 900e bericht zou ik graag samen met u vieren, en wel met een toepasselijk gedicht.


GEMOMPEL

Hoe duidelijker ik 't wil zeggen
hoe slechter ik uit mijn woorden kom

dit lijkt me een typisch verschijnsel
van het een of ander.

Remco Campert

Ik heb een step,
m'n step is bruin,
in een scherpe bocht
hangt 'ie flink schuin  ;D

Ik heb een step
mijn step is groen
steppen is zo leuk
je zou het es moeten doen

Grunnegers veur begunners

Ik bin hier geboren, ik proat din ook plat.
Mor t lezen en schrieven, ja dat is mie ja wat.
Ik heb dat noeit leerd, dus dat is niks veur mie.
Ie waiten hou t gaait, ja din blift t ter voak bie.

Is t puutoal mit oa of sums mit ao.
Ie kieken noar de regel, din wait je dat zo.
En loat dizze raais nou de moud es nait zakken,
As je ainmoal begunnen, hej’ de smoak zo te pakken.

Ie waiten dat de mainsten wel Grunnegers kinnen.
En nou waiten wie ook dat deur regels veur binnen.
Dij helpen joe bie t proaten, bie t schrieven en lezen.
t Het veuls te laank duurd, dus t mout nou mor wezen.

Helpt klòkje of klokje t maist tegen de kol’.
n Podje het broek vol da’s aans wat as vòl.
n Lichoam, n lief, n pokkel of n pens.
Wie zeggen Godlinze, mor doar zegt men Glins.

Ede Staal

laat het los

Soms doet het pijn tot op het bot
Dat ik niet weet waar je bent
Dat ik niet weet of je bent
Voor gister op de vlucht
Door vandaag teneergedrukt
In morgen gevangen

Is dit wat je bedoelde toen je zei
Alles draait alleen om jou en mij
Is dit wat je bedoelde toen je zei

Je ging de wegen ver van hier
Ik de wegen in mijn hoofd
Ze komen niet samen
Want de wereld om ons heen
Voegt zich niet naar onze wil
We mogen niet vragen

Is dit wat je bedoelde toen je zei
Alles draait alleen om jou en mij
Is dit wat je bedoelde toen je zei

Vraag niet om een terugkeer
Laat het gaan, laat het vallen, laat het los
Vraag niet om een terugkeer
Laat het gaan, laat het vallen, laat het los
Laat het gaan, laat het vallen, laat het los

Nee ik wil je nooit meer zien
Want als jij straks voor me staat
Zijn we twee vreemden
Maar als het waar is wat men zegt
Dat de diepste drang ons leidt
Dan zal ik komen

tekst: Martin Buitenhuis

Als zondags ouderling Brakke,
staande aan de lessenaar,
gezicht naar de gemeente,
een Schriftgedeelte las,
dan kreeg het Woord een stem.
Mar als hij soms een psalm moest lezen,
dan zong hij hem.
Dan zong hij op de wijze van
De lelie der getuigenis,
De hinde van de dageraad,
De duif op verre terebinten;
dan zong hij op de wijze van
Verderf mij niet, mijn God;
een kleinood van de knecht des Heren,
van David, een gebed,
een psalm met smekende stem.
hij zong voor de gemeente:
Gij volkeren, looft allen Hem.

Koos Geerds (uit: Staphorst)

Is die ook al niet eens op 10 juni geplaatst?

LETTERLIJK

"Geachte Heer, ik moet u danken
Voor het postpakket dat ik ontving.
Maar u vergeeft mij ongetwijfeld
Een zekere teleurstelling.

Toen ik de hand vroeg van uw dochter,
Die ik hartstochtelijk bemin,
Deed ik zulks niet in letterlijke,
Doch overdrachtelijke zin.

Daan Zonderland

De blauwbilgorgel

Ik ben de blauwbilgorgel,
mijn vader was een porgel.
mijn moeder was een porulan,
daar komen vreemde kind’ren van.
Raban! Raban! Raban!

Ik ben de blauwbilgorgel,
ik lust alleen maar korgel,
behalve als de nachtuil krijst,
dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!

Ik ben de blauwbilgorgel,
als ik niet wok of worgel,
dan lig ik languit in de zon,
en knoeter met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!

Ik ben de blauwbilgorgel,
eens sterf ik aan de schorgel,
en schrompel als een kriks ineen,
en word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen!

C. Buddingh’

Behalve Korn (zie Stelling: Negativiteit) vind ik POD ook leuk, vooral dit nummer. Vind het wel een mooie tekst.

Southtown

Welcome to hard times, back again like its never been
For the first time it seem to mess with my head
When I realize what it takes, can I relate
With whatever, but never will it drive me to      
Could be the next guy that you take before I wake
Now I lay me down to sleep, eyes tight when I pray
This her is real life, circumstances make you think
Should I be counting my blessings, the next second my eyes blink
chorus:
Here in the Southtown you know that kid don't play
Put it down it the streets, will I see another day
If I make it back this time, gots to hold what is mine
And thank God that I made it alive

One love it's easier said than done
Can I rise above anything that gets in my way?
Like words you say, you let your tongue get loose
And when push comes to shove, I'm not used to walking away
I keep on looking up, because these times are getting tough
Tomorrow's gone and it's the same o' song
Father fill my cup, give me strength to power up
A life to shine, you're the diamond in this rough

It ain't got to be like this

Don't wanna throw up my fist, Don't wanna be like this
Don't wanna throw up my fist, I must resist

Mijn 1000e bericht zou ik graag vieren met een toepasselijk gedicht van
Guillaume van der Graft


SCHRIJVENDERWIJS

Schrijvenderwijs was ik ingeslapen,
schrijvenderwijs werd ik wakker bij nacht
omdat er woorden stonden te blaten
onder het open raam waar ik lag.

Wie had hen daar bijeengedreven,
was het de honger of was het de wind?
Ze stonden in een beginnende regen
doodstil te kleumen op het grind.

Toen heb ik ze mee naar boven genomen,
de grote ruit van de spiegel besloeg.
Ik had voordien nooit geweten hoe men
woorden halfslapend naar boven droeg.

Maar ’s morgens vroeg toen ik ontwaakte
waren ze weg en de deur stond los.
De zon scheen hoog en droog, er zaten
vogels te lachen in het bos.

Mijn 1000e gedicht

Toe maar!

Toe maar!

dank je, heb de geschiedenis reeds herschreven

hmz, hoe typerend, uitgerekend in zn 1000e bericht maakt der JWT een fout...teken van ouderdom?
of van zn mensheid -net als ons-

gefeliciteerd broeder!

Zilverstreep

helemaal voor mij...

Hmmm, een eend regeert, is wat men beweert,
maar wie dat gelooft, heeft te lang gestooft
een eend moet je stoven, als je t wil geloven
deze eend is alleen goed, voor den doet

Smakelijk!

Zilverstreep

ben vereert!

Zilverstreep

Je moet, zeiden ze, de waarheid onder ogen zien.
Nu! Nu meteen!
Ik zag de waarheid onder ogen.

Toen het donker werd fluisterden ze:
nu mag je wel weer iets anders onder ogen zien -
als je wilt.

Het was stil
en ik zag de liefde onder ogen
en de onnadenkendheid met haar reusachtige vleugels
en de eenvoud van het maanlicht op mijn muur.
   
Nu weer de waarheid, zeiden ze! Nu!

                                          Toon Tellegen

Zusters Karamazov

Tante Constance en Tante Mathilde
woonden eendrachtig en knus bij elkaar
Eén was hardhorend, de andere brilde.
In doorsnee waren zij 70 jaar.
In Overveen
telden zij hun dagen bijeen,
niet meer zo coquet als voorheen,
maar nog altijd flink ter been

Terwijl de kater sliep
en de pendule liep
en de kanarie sprak:
tjiep tjiep tjiep tjiep

Tante Constance en Tante Mathilde
erfden de kleren van Tante Heleen,
waardoor ineens hun gehechtheid verkilde,
want van elk soort japon was er maar één.
Er werd getwist
en naar provocaties gevist
en er werden dingen vermist,
waar de ander meer van wist.

Terwijl de kater sliep
en de pendule liep
en de kanarie sprak:
tjiep tjiep tjiep tjiep

Op zeek'ren dag maakte Tante Mathilde
akelig lachend de koffie gereed.
Daar zij haar zuster vergiftigen wilde,
die in haar eentje een wandeling deed.
Met terpentijn
en een snufje rattenvenijn
en gesloten keukengordijn,
moest het wel uitvoerbaar zijn

Terwijl de kater sliep
en de pendule liep
en de kanarie sprak:
tjiep tjiep tjiep tjiep

Toen nu de koffie tot stand was gekomen,
wou zij eens proeven en nam zij een slok.
Zij had de juiste dosering genomen,
Tante Mathilde viel neer als een blok.
Sedert die tijd
droeg Constance in eenzaamheid
de japonnen die tot haar spijt
tot een drama hadden geleid.

Terwijl de kater sliep
en de pendule liep
en de kanarie sprak:
tjiep tjiep tjiep tjiep

Drs. P

BEROEPSKEUZE

En toen ze vroegen wat ze later wilde worden
zei ze 'Graag invalide, en zag zich al,
benen onbewegelijk in bruin-geruite plaid
door toegewijde man en bleke zonen
voortgeduwd, geen zegel zelf te plakken,
geen brief te schrijven, geen reis te maken.
Dan zou ze eindelijk echt vrij zijn
zo treurig kijken als ze wou, in winkels
voor haar beurt gaan, bij optochten
vooraan staan, geen mooie kleren aan
en elke avond zachtjes snikkend
zou ze zeggen heus niet om mij
maar om die last voor jou.
En beide zonen zouden altijd
bij haar blijven, hun leven
aan haar wijden en nooit
zou haar iets overkomen,
nooit, nooit zou ze slijten.

Judith Herzberg

Nu zullen jullie ons ontvangen
we komen niet voor de armen, de vermoeiden,
de zieken
we komen voor de verdorvenen, de kwaden van geest
we jagenhen op tot onze laatste snik
en we vergieten hu bloed tot het bloed regent !
Gij zult niet doden, verkrachten of stelen
Deze regels gelden in elk geloof
Dit is niet vrijblijvend
Er zijn regels en wie die schendt
zal er zwaar voor boeten
het kwaad kent vele gradaties,
hoed u voor het kleine
want dat leidt tot groter kwaad en verdorvenheid
DAT, IS ONS DOMEIN !

Als u dit versmaadt, zullen wij op een dag achter u opdoemen
EN OP DIE DAG OOGST U WAT U HEBT GEZAAID !
dan sturen we je naar de God van je keuze.

Eindspeech uit Boondock Saints. In het iers klinkt het nog veel en veel toffer.

Zilverstreep

Vond het maar een vreemde film. Beetje kruistochten-idee, dacht dat dat al achterhaald was.

Druk

Mijn drukker leeft in droeven druk,
Want ´t drukken drukt hem weinig druk;
´t waar geen bedrukte drukker,
viel ´t drukken maar wat drukker

of

Ik, drukker leen in droeve druk
Want ´t drukken viel mij weinig druk
´K was geen bedroefde drukker
Als ´t drukken viel mij drukker

Naar C. Huygens (1596-1687)

haha kun je ook zo'n gedicht maken/vinden over geerdsen?

droevig

soms voel je je opeens verdrietig
je weet niet eens waarom
je moeder loopt in huis te zingen
en om grapjes van je vader lach je je meestal krom

maar vandaag niet vandaag niet
je kijkt droevig naar buiten
naar de vrolijke zon
die is anders zo warm maar vandaag niet
vandaag is alles donker maar je weet niet waarom

je merkt het 's ochtends bij het opstaan
vandaag ben ik bedrukt
al haal je tienen voor je huiswerk
je moet vechten met je tranen en je weet

vandaag niet vandaag niet
je kijkt droevig naar buiten naar de vrolijke zon
die is anders zo warm maar vandaag niet
vandaag is alles donker en je weet niet waarom

- een meisje van 12 -

zoveel tranen
zoveel verdriet
neem je mijn hand
of neem je hem niet
samen verdwalen we niet
al verdwaal ik wel in jou

Verhaal van onze gang

Opeens zie ik het duidelijk –
de kraan in onze gemeenschappelijke gang
zit helemaal scheef
Merkwaardig
achttien jaar lang
heb ik niets gemerkt

Of nee De wastafel
zit helemaal scheef aan de muur
O nee het is de muur
Wat kun je anders verwachten
hij staat al bijna honderd jaar

Maar ook dat klopt niet
Het huis staat scheef
Op de wereld Welnee
De wereld is zo vreselijk scheef
Vooral vergeleken
met de spetterende koudwaterkraan
in onze gemeenschappelijke gang

Ik vergelijk en vergelijk

Tot het kleine meisje Mari-Liis
neuriënd aan komt huppelen
Twee vingers nat maakt
haar sproetige neus
en blauwe ogen wast.

Mari Vallisoo

(vertaald uit het Estisch, niet door mij)

You Are Mine :: Third Day

It doesn't take much
For my heart to break
And you have done it
For what's seems the millionth time

Whenever I hear
Of your saving grace
And how you gave your life
In exchange for mine

Sometimes I wonder why you even love me
And why you ever chose to call me child
Then I remember
It's by your sacrifice
I can say that
I am yours and you are mine

It doesn't take much
For me to shed a tear
And you have done so many things
To make me cry
Whenever I think
Of all that I've done wrong
And everything that you have done
To make it right

It doesn't take much
For my heart to break
And you have done it
For what's seems the millionth time

het wordt weer lekker herfstweer. kachel en sloffen aan, bakje warme leut en met een goed boek wegkruipen. het gedichtje is trouwens geschreven in de zomer.

rik tik tik
regen tegen het raam
ik stik
laat ik maar es naar buiten gaan

Soms heb je van die momenten dat je gedachten en de omgeving samen maken dat er een soort magische stilstand van de tijd onstaat. Dat er een emotie zich van je meester maakt die je (helaas) slechts zelden voelt. Een soort melancholie, maar dan mooi. Op zo'n moment schreef in onderstaand gedicht.


Zelfreflectie

Sneeuw valt in het duister
Ontelbaar unieke dwarrelaars
Ik sta er. En ik luister

Achter me het stekend paars
Op 't fel verlichte raam
Evangelie voor de consument
Van adverteerders zonder naam

Het lijkt wel of je zelf daar staat
Voor je, achter deze glazen plaat
Daarachter is het duister
Terwijl de sneeuw het leven laat
Je staat er. En ik luister

Hallelujah

I've heard there was a secret chord
That David played, and it pleased the Lord
But you don't really care for music, do you?
It goes like this, the fourth, the fifth
The minor fall, the major lift
The baffled king composing Hallelujah

Your faith was strong but you needed proof
You saw her bathing on the roof
Her beauty and the moonlight overthrew you
She tied you to a kitchen chair
She broke your throne, she cut your hair
And from your lips she drew the Hallelujah

Maybe I've been here before
I know this room, I've walked this floor
I used to live alone before I knew you
I've seen your flag on the marble arch
Love is not a victory march
It's a cold and it's a broken Hallelujah

There was a time you let me know
What's real and going on below
But now you never show it to me, do you?
And remember when I moved in you?
The holy dark was moving too
And every breath we drew was Hallelujah

Maybe there's a God above
And all I ever learned from love
Was how to shoot at someone who outdrew you
It's not a cry you can hear at night
It's not somebody who's seen the light
Its a cold and its a broken Hallelujah

- Leonard Cohen (waarschijnlijk)

Een psalm

Koud van mij oude
woede tegen je in,
roep ik je aan

bij je stokoude
en allang niet meer
zo heilige grote

– straks eten weinigen
nog maar je brood:
de angstvalligen

die zich beveiligen,
al de rechtlijnen
denken je dood –

naam, Heer.
Maar wat moet je met dit
lied van tegenzin,

deze zich krommende
hanepoten, dit
wrokkend gespotter?

Beter
heb ik niet, maar
één keer,

in het tenslotte
verstommende
woord, hoor mij, Heer.

- Hans Andreus

Een koraal

Volgens zijn tijdgenoten was Johann Sebastian Bach
een virtuoos organist – hij speelde met
een onnavolgbare ‘Leichtigkeit’.

lichthandigheid zou je het kunnen noemen, maar dan zo
licht dat het was alsof het geen handen waren
die speelden

ik vermoed dat ik wel weet hoe het klonk
alsof ik hoor hoe hij het zelf is die daar boven
in deze kerk in die kleine machinekamer
muziek zit te maken

je hoort het eeuwenoude mechaniek, het gekreun
van scharnieren, het geklepper van toetsen
het gekraak van de vloer, het zuchten van wind
hoe er van lucht muziek wordt gemaakt

en er een koraal langzaam door de ruimte zweeft
als een onzichtbare gewichtloze vogel
Leichtigkeit

Rutger Kopland

moeder

moeder, ik zou mijn hoofd van zorgen zwaar
nog eenmaal in uw handen willen leggen,
terwijl uw stem m' een oud verhaal ging zeggen,
waarvan ik nog de heugenis bewaar.

Ik weet een avond, 't is al menig jaar
geleden, zoete rook van meidoornheggen,
die bloeiend bogen langs de smalle weggen,
maakte mijn moede leden loom en zwaar.

Gij zat voor 't open raam en uwe handen
gleden mijn ogen over o zo zacht.
mijn hoofd lag rustig in uw milde schoot.

Uw mond sprak mij van Jezus' lichte landen.
En even beefde uw stemme als gij dacht,
of gij mij wel zoudt weerzien na de dood.

Willem de Merode.

@Nemesis; gefeliciteerd. Je hebt het meest populaire topic ooit gelanceert, geloof ik.
En met een reden: gedichten zijn leuk!

Nu zullen jullie ons ontvangen
we komen niet voor de armen, de vermoeiden,
de zieken
we komen voor de verdorvenen, de kwaden van geest
we jagenhen op tot onze laatste snik
en we vergieten hu bloed tot het bloed regent !
Gij zult niet doden, verkrachten of stelen
Deze regels gelden in elk geloof
Dit is niet vrijblijvend
Er zijn regels en wie die schendt
zal er zwaar voor boeten
het kwaad kent vele gradaties,
hoed u voor het kleine
want dat leidt tot groter kwaad en verdorvenheid
DAT, IS ONS DOMEIN !

Als u dit versmaadt, zullen wij op een dag achter u opdoemen
EN OP DIE DAG OOGST U WAT U HEBT GEZAAID !
dan sturen we je naar de God van je keuze.

Eindspeech uit Boondock Saints. In het iers klinkt het nog veel en veel toffer.

Zilverstreep

Ik vond Boondock saints een bijzonder discutabele film, hoe gaaf die eindspeech (in het iers... *smelt*) ook klonk. Ik bedoel, ze vermoordden wel mensen uit naam van God (Pater, Filius et Spiritus Sancte, weet je nog..?)

The Difference

I got up early one morning
and rushed right into the day;
I had so much to accomplish,
I didn't have time to pray.

Problems just tumbled about me
and grew heavier with each task;
Why doesn't God help me, I wondered;
He answered, "You didn't ask."

I wanted to see joy and beauty,
but the day toiled on, gray and bleak;
I wondered why God didn't show me -
He said, "But you didn't seek."

I tried to come into God's presence;
I used all my keys at the lock;
God gently and lovingly chided,
"My child, you didn't knock."

I woke up early this morning
and paused before entering the day;
I had so much to accomplish
that I had to take time to pray.

Ik Ben Bijzonder (Mantra voor de onzekere medemens)


Kom lach naar mij en ik lach terug
Kom lach naar mij en ik lach terug


Ik ben bijzonder
Ik ben bijzonder
Ik ben bijzonder
Ik ben niet zoals zij

Ik ben bijzonder
Ik ben bijzonder
Jij bent bijzonder
Jij bent niet zoals mij

Ik ben de ander niet
Ik ben de ander niet
Ik ben de ander niet
De ander dat ben jij

Ik ben de ander niet
Ik ben de ander niet
Jij bent de ander
Maar zeg hetzelde maar
Zeg hetzelfde maar van mij

(korte kick dale)

Kom, lach naar mij en ik lach terug
Kom lach naar mij en ik lach terug

Ik ben bijzonder ik ben bijzonder
Jij bent bijzonder
Je bent niet zoals mij

En het is ik! maar dat zeg jij!
...bent bijzonder
Jij bent bijzonder
Ik ben bijzonder
Ik ben bijzonder wat
Ik ben bijzonder wat ben jij?

Kom lach naar mij en ik lach terug
Kom lach naar mij en ik lach terug
Ik beloof je ik lach terug

(acda en de munnik)

O, ik zag wel hoe mooi de nacht
Maar ik zag nooit wat het moest doen in een lied
Totdat ik jou
Totdat ik jou zag ik dat niet

O, ik zag wel hoe mooi de nacht
Maar voor mij was het een nacht en meer niet
Totdat ik jou
Totdat ik jou zag ik dat niet
Totdat ik jou

Mooi
Ik wist wel hoe mooi de regen
Ik wist wel zo koel
Zo ruim maar op
Neem alles mee en spoel maar weg
Ik kan ‘r tegen

Ik voelde hoe koel de regen
Ik voelde hoe koel de regen
Voor alles liep ik weg maar dat niet
Totdat ik jou
Pas toen ik jou had ik een lied
Pas toen ik jou had ik een lied
Totdat ik jou

(AenM)

Voor jou

Voor jou besta ik
Na al die jaren ga ik
Nog steeds blind
Voor jou

Naar jou verlang ik
Je geeft een vinger en dan hang ik
Als een kind
Naar jou

Voor jou de hemel en de aarde
Voor jou die sterren en de maan
Je krijgt het hoe je het wil hebben
Voor jou zal het bestaan

Bij jou vertrek ik
Je zal me roepen en dan trek ik
Me weer terug bij jou

In jou verlies ik
En moet ik zoeken en dan zie ik
Me weer terug
In jou

Voor jou de dagen en de nachten
Voor jou alleen voor jou voortaan
Je krijgt me hoe je me wilt hebben
Als je me niet wilt zal ik gaan

En zal ik zingen van de tijd dat alles goed was
En zal ik zingen van de tijd dat alles goed was

Voor jou een huis om in te wonen
Voor jou een tegel om te staan
Voor jou een woord om te geloven
Een half woord om te verstaan

Door jou geloof ik
Ik wil zo graag en dus beloof ik
Weer te veel
Door jou
Voor jou verzin ik
Bij jou begin ik…
Jou bemin ik
In jou verzink ik
Op jou drink ik
En draai ik maar
En doe ik maar
En win ik je
Nooit echt
Voor mij

Voor jou zing ik een lied
En als je ’t niet wil
Zing ik niet.

(AedM)

mezelf te blijven zijn
in deze grote wereld
de ander blijven zien
verloren in mijzelf

Als Acda en de Munnik mogen..

Honderd Punten

Ik ken een jongen hij heet Jaap Krol
Jaap heeft altijd de dikste lol
Altijd als hij iets heel mooi vind

Steekt hij zijn rechterduim omhoog en dan roept hij:
"Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten
Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten"

In de disco zag Jaap eens een meisje
Ze was heel mooi maar ook heel mager en bleek
Ze had aids en nog maar een maand te leven
Jaap stapte op haar af omdat ze zo droevig keek
Ze droeg een wit jurkje met zwarte stippen
Ze had een piercing door haar lippen
Jaap zei tegen haar: "Je bent net een frikandel heel slank en naturel"
Het meisje zei: "Ja ik ben een frikandel
Maar veel liever was ik een kroket,
Want een kroket is mooi bruin en ook lekker een beetje vet"

Jaap lachte en zei:
"Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten
Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten"

Meindert Talma

En dan met muziek en zo.

Doe mij maar sinterklaasgedichten. Dan zit er meestal nog een cadeautje bij

Als Acda en de Munnik mogen..

Honderd Punten

Ik ken een jongen hij heet Jaap Krol
Jaap heeft altijd de dikste lol
Altijd als hij iets heel mooi vind

Steekt hij zijn rechterduim omhoog en dan roept hij:
"Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten
Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten"

In de disco zag Jaap eens een meisje
Ze was heel mooi maar ook heel mager en bleek
Ze had aids en nog maar een maand te leven
Jaap stapte op haar af omdat ze zo droevig keek
Ze droeg een wit jurkje met zwarte stippen
Ze had een piercing door haar lippen
Jaap zei tegen haar: "Je bent net een frikandel heel slank en naturel"
Het meisje zei: "Ja ik ben een frikandel
Maar veel liever was ik een kroket,
Want een kroket is mooi bruin en ook lekker een beetje vet"

Jaap lachte en zei:
"Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten
Hondert punten hondert punten ik geef je hondert punten"

Meindert Talma

En dan met muziek en zo.

honderd is met een d, verder grappig gedicht

@ snars; ik vind het een gaaf gedicht.

@ Nemesis; heb je me gevonden? Kijk, eerst was er de nickname 'Nika' , toen was er de ontdekking dat dit een Russische naam is die 'behorend aan God' betekend. Toen was er het personage Nika. Het heeft niets met personificatie te maken, alleen met de tofheid van de naam.

Lief popje,

Hier je vent.
Ik wil je even laten weten
dat jij voor mij
nog steeds de liefste bent.
En de mooiste.
Van de héééééééééééééle
straat.

Oneven kant althans.


-Herman Finkers-

SNEEUW
Het sneeuwt. Om de weemlende stilte begeven hun vleugels den winden.
De onzijdige hemel is niet te vermurwen gelijk het bestaan.
- De rechtvaardige sneeuw valt over versmaden en over beminden.
De sneeuw valt over de stenen waaronder de doden vergaan.

J.C. Bloem

Ik heb zelf ook een poging gedaan wat op elektronisch papier te zetten. Ik weet niet of dit poëtisch verantwoord is, het is ook geen grappig gedicht ofzo, maar ik zal hem toch maar posten (ik sta open voor OPBOUWENDE kritiek )


Gewoon

Het was zo gewoon,
stilletjes zat hij in een hoekje van de kleedkamer,
bang om weer gekwetst te worden,
angst voor spot en hoon.

Het was zo gewoon,
als laatst gekozen worden met sport,
de woorden die hij elke dag hoorde,
met die hatelijke toon.

Het was zo gewoon,
hij haalde goede cijfers,
iedere leraar mocht hem graag,
hielden van hem als van een zoon.

Het was zo gewoon,
om zijn tas af te pakken
en van drie hoog naar beneden te gooien,
was dat zijn verdiende loon?

Totdat het te laat was,
hij kon de angst en pijn niet meer aan,
al vier jaar is hij hier niet meer,
en wij? Ach, het lijkt al zo gewoon.

Songtekst Paul de Leeuw:

tien uur, zondagmorgen
en ik kijk naar je gezicht
nu nog lig je naast me
en je ogen zijn nog dicht
na vandaag zul jij
niet meer bij me zijn
er is iemand waar je meer om geeft
dat kan gebeuren

flink zijn
even flink zijn
en hoewel het lang kan duren
zal ik wachten
tot ik niet meer denk aan jou
'k zal wachten tot ik vrij zal zijn
en net zo ver als jij zal zijn
dus wachten
tot ik niet meer van je hou

twee uur, zondagmiddag
al je spullen staan al klaar
koffers en wat dozen
ik kijk er af en toe eens naar
'k voel me kloterig
maar ik zeg het niet
hou me goed
je ziet dus dat ik het
begin te leren

flink zijn
even flink zijn
en hoewel het lang kan duren
zal ik wachten
tot ik niet meer denk aan jou
'k zal wachten tot ik vrij zal zijn
en net zo ver als jij zal zijn
dus wachten
tot ik niet meer van je hou

zes uur, zondagavond
nou tot ziens zeg jij, ik ga
afscheid aan de voordeur
jij rijdt weg, ik staar je na
waarom schreeuw ik niet
zijn m'n ogen droog
't is misschien net iets te vaak gebeurd
om nog te huilen

flink zijn
even flink zijn
en hoewel het lang kan duren
zal ik wachten
tot ik niet meer denk aan jou
'k zal wachten tot ik vrij zal zijn
en net zo ver als jij zal zijn
dus wachten
tot ik niet meer van je hou

tien uur, 't is al donker
moet de deur uit want ik stik
jas aan, ik ga de stad in
waar er meer zijn zoals ik
zal niet eenzaam zijn
nee vannacht nog niet
zal proberen niet jou lijf te zien
je geur te ruiken

flink zijn
even flink zijn
en hoewel het lang kan duren
zal ik wachten
tot ik niet meer denk aan jou
'k zal wachten tot ik vrij zal zijn
en net zo ver als jij zal zijn
dus wachten
tot ik niet meer van je hou

Treinreis bij nacht

De nacht weerspiegelt
en maakt meer zichtbaar
dan wenselijk
Nooit was de nacht zo helder
nooit de vrees zo groot
nooit de weg zo eenzaam
De zwarte spiegel
van de dood
weerkaatst
het leven, zwak, niet
in staat te leven
Wacht tot de schaduwen
verschijnen
En de blik in het raam
voor altijd zwijgen zal

J.S. de Vries

Brief aan X

Laatzomer. De zon hier
dwarrelt nog.

Meer nu dan een jaar
angst en kou en de rand
van de afgrond.

En een leven lang.

Vechten omdat
het wel moet.
Daags en in de avond
het bloed drinken van de nacht.
De gevechten worden eender.
Ik wacht dus. Wens mij sterkte.
Lees dit zonder woorden.

- Hans Andreüs

Oorlog van angst

Overal in zijn lichaam
leeft men kort.
Overal in zijn lichaam
is men bang.
Bang voor het lichaam,
bang voor de ruimte,
bang voor de kort-
sluiting: de god

men is, men wordt
een oorlog van angst.
Enkelen leven desondanks.

- Hans Andreüs

Sweets For My Sweet
by the Drifters

If you wanted that star that shines so brightly
To match the star dust in your eyes
Darlin', I would chase that bright star nightly
And try to steal it from the skies

'cause I would give sweets for my sweet, sugar for my honey
Your perfect kiss thrills me so
Sweets for my sweet, sugar for my honey
I'll never ever let you go

And if you needed a dream to keep you smiling
I'll tell the sandman you were blue
And I'd ask him to keep that sand a-piling
Till your dreams would come true

'cause I would give sweets for my sweet, sugar for my honey
Your perfect kiss thrills me so
Sweets for my sweet, sugar for my honey
I'll never ever let you go

If you wanted a love to last forever
Then I would send my love your way
And my love would only last forever
But forever and a day

Rozen verwelken
schepen vergaan
de meeste gedichten rijmen
maar deze niet

Meest geweldige gedicht OOIT!

een andere dan, die waarschijnlijk niet echt begrepen wordt, maar toch leuk.

roses are red
violets are blue
all of my base
are belong to you

Rozen verwelken
schepen vergaan
de meeste gedichten rijmen
maar deze niet

Meest geweldige gedicht OOIT!

Ik vind m super!!!!

Ik vind m super!!!!

thnx.

Zilverstreep is fantastisch
Zeer zeker niet onkies
Graag mag hij n beetje stoken
Om Frolijk en anderen te doen koken
En altijd trappen ze dr weer in
Maar ja, Zilverstreep is ook zo slim
Tegen zijn intellect
Gaat iedereen gestrekt!
Daarom roept het allemaal:
Forum Dominator, de man van staal,

Is Zilverstreep

Gelukkig heb jij meer verstand van leeronderzoeken...

tsssssss en dat zegt de man die tentamens heeft en daar te laat voor begint met leren.
tsssssss en dat zegt de man die ik met beloftes van koffie e.d. naar de faculteit moet lokken om hem te laten studeren.
tsssssss en dat zegt de man die ik aan het trainen moet zette omdat ie anders niet gaat.....


Tis goed Asmodeth

Zilverstreep

ik wil geen van de bovenstaande dingen tegenspreken, maar ik kan beter dichten dan jij.

Aan de uiterste grens van februari wil ik mijn 500e bericht vieren met een gedicht van Toon Tellegen

Iemand heeft mij laten slingeren hier,
kan mij niet vinden,
zoekt ergens anders, vloekt, haalt alles overhoop,
tiert,
zijn pen ligt ook nog hier,
en de deur staat open -

ik hoor hem lopen,
bonk bonk,
maar als hij straks hier komt
en hier begint te zoeken,
zal ik dan doen alsof ik er ben,
of zal ik eerlijk zijn,
onvindbaar zijn?

een andere dan, die waarschijnlijk niet echt begrepen wordt, maar toch leuk.

roses are red
violets are blue
all of my base
are belong to you

dit kan niet anders zijn dan ware liefde.

Dode hond -Vernon Scannell

Op een dag vond ik een verongelukte hond op straat.
De haren rond zijn snuit stonden stijf van het bloed,
en hij lag stil als een steen. Het moet een kleine
hond zijn geweest, want hoewel ik amper dertig
centimeter mat voor ieder van mijn vier jaren
Tilde ik hem op en nam hem mee naar huis. Mijn moeder
gilde, later groef mijn vader een bed
en stopte mijn bastaard onder in de modder

Ik herinner me slechts een gevoel,
een gematigd medelijden, koele niet gezwollen ogen;
haast een goddelijk gevoel lijkt het me nu.
Mijn homp hond was zo gewoon als brood.
Ik heb geen herinnering aan de school
waar mijn angst voor de dood werd aangeleerd.

In de categorie nonsens:

Rot Yong

A terrible infant, called Peter
sprinkled his bed with a gheter.
His father got whoost,
took hold of a cnoost
and gave him a pack on his meter.

John o'Mill

Nog eentje van Lévi Weemoedt:

Als een tang op een varken
streekroman

Toen zij na vijftig jaar, door Toeval's grillige leiding,
zijn stulp weer intrad, aanschoof in het licht
en vroeg of hij nog nieuws had na hun scheiding,
dacht hij lang na, en sprak: 'De zéug het weer 'ebigd...'

Dit blijft toch wel een van de mooiste versjes van Nederlandse bodem:

De mislukte fee

Er was er ’s een moeder-fee.
En had ze kindertjes? Ja, twee.
Twee kleine feeënkindertjes
met vleugeltjes als vlindertjes.

Ze waren beiden mooi en slank,
maar ‘t ene kind was lelieblank,
zoals de feetjes wezen moeten
en ’t andere kind zal vol met sproeten.

De moeder was heel erg ontdaan.
Ze waste ’t kind met levertraan,
met katjesdauw, met tijgermelk,
ze doopte ’t in een bloemenkelk,
maar ’t hielp geen steek, o nee, o nee,
het was en bleef een sproetenfee.

M’n dochter, zei de moeder toen,
nu kan ik niets meer aan je doen.
Je bent als fee (zacht uitgedrukt)
volledig en totaal mislukt.

Ga naar de koning Barrebijt
en zeg daar: Uwe Majesteit,
m’n moeder doet de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.

Wellicht neemt koning Barrebijt
je dan in dienst als keukenmeid.
Die man heeft altijd wel ideeën
voor min of meer mislukte feeën.

Het feetje ging direct op weg.
Het sliep ’s nachts in de rozenheg
en ’t prevelde de hele tijd:
O Sire, Uwe Majesteit,
m’n moeder doet de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.

En toen ze aankwam in de stad
stond ze te trillen als een blad.
De koning opende de deur
en zei: Gedag, waar komt u veur?

En wit van zenuwachtigheid
zei ’t feetje: Uwe Majesteit,
m’n moeder doet de groeten.
Ik ben een spree met foeten.

Wel, sprak de koning heel beleefd,
ik zie wel dat u voeten heeft,
maar u bent, op mijn oude dag,
de eerste spree die ik ooit zag.

Toen heeft hij dadelijk gebeld
en ’t hele hof kwam aangesneld.
De koning zei: Dit is een spree.
Iets héél bijzonders. Geef haar thee
en geef haar koek. En geef haar ijs.
Ze blijft hier wonen in ’t paleis.

Nu woont het feetje al een tijd
aan ’t hof van koning Barrebijt
en niet als keukenmeid, o nee!
Ze is benoemd tot opperspree.

Ze heeft een gouden slaapsalet
en gouden muiltjes voor haar bed.
En alle heren aan het hof
die knielen voor haar in het stof.

Waaruit een ieder weer kan lezen
dat men als fee mislukt kan wezen
maar heel geslaagd kan zijn als spree.
Dit stemt ons dankbaar en tevree.

Annie M.G. Schmidt

Dit blijft toch wel een van de mooiste versjes van Nederlandse bodem:

idd, een van de allerleukste

Soms, als gij zwijgt.

Soms, als gij zwijgt en uit het venster schouwt,
grijpt mij uw schoonheid als een wanhoop aan,
een wanhoop door geen troost te blussen,
niet door te spreken, niet door te kussen,
even groot als mijn bestaan, en even oud.

Dat ik u zien moet en u niet kan zijn,
van u gescheiden door mijn eigen ogen,
dat gij daar zit, zo buiten mij geboren,
en doet als een geboren pijn.

Wanneer gij zwijgt en uit het venster ziet
komt soms de wind en hij beweegt uw haren,
die aan de boorden van uw voorhoofd staan
als aan een stilstaand water, oeverriet
soms komt een wolk de hemel langs gevaren,
ik zie de schaduwen over uw ogen gaan.

Dan is het mij alsof gij eeuwig zijt,
of ik maar even bij u leven mag,
alsof mijn tijdelijkheid mij van u scheidt,
dan wendt uw hoofd zich om, ik zie uw lach.

M. Vasalis

(dat bedoel ik met de onmogelijkheid de overstap naar een ander te kunnen maken.. 2e strofe met name, maar voor de volledigheid maar helemaal geplaatst)

We zijn hetzelfde.. Nika..
check mijn afbeelding en jouw onderschrift..

We zijn hetzelfde.. Nika..
check mijn afbeelding en jouw onderschrift..

ik zie het... een 'Geest-verwant'

Verleid me, verstik me, pak m'n vrijheid af
Bemin me, beperk me, ga je gang, ik ben laf
Je wilt samensmelten, een onnozel idee
Maar ik ben romantisch, dus ga ik er in mee
Kneed me en knecht me, wees lief en gemeen
Gun me de plek van het blok aan je been
Als jij mijn vrouw bent, dan ben ik je man
En dan vechten we samen voor dat wat niet kan.
We doen nog meer water bij onze wijn
Totdat er alleen nog maar water zal zijn
Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed
Zo leven we samen de dood tegemoet
Weg met de eenzaamheid, leve de sleur
Irritatie, jaloezie, verwijten, gezeur
De liefde geeft hoop, de liefde geeft zin
De liefde is een valstrik maar ik trap er zo graag in
Steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn
Het is bijna net zo gruwelijk als helemaal alleen te zijn.
Maar misschien is deze keer anders, misschien is deze keer waar
En ik wil het zo graag geloven, want ik hou zoveel van haar
Het spel is weer begonnen, ik zit er middenin
Verslaafd als een verslaafde en verzetten heeft geen zin
Ik kan alleen verliezen, m'n hart en m'n verstand
Want de liefde laat pas los als ze is opgebrand
En dan ben je weer jezelf, alleen en onbemind
Maar verstandig en volwassen, totdat het weer begint.

Hans Teeuwen

Zoals uitzicht

Zoals uitzicht
slechts een beeld is
op mijn netvlies
en verwordt tot herinnering
nog voor het uitzicht is.
Zo ben ook jij K.
slechts een beeld
gevormd door herinnering
aan wat nog niet is.

Adriaan M.

Enkel verdriet

Enkel verdriet is van de ziel het wezen.
Eenzelfde eenzaamheid sluit allen in.
De grootste liefde heeft geen andere zin
dan in elkanders oog het leed te lezen.

Gelijk het was in 's werelds oerbegin,
gelijk het was en altijd weer zal wezen;
de grootste liefde kan ons niet genezen,
eenzelfde eenzaamheid sluit allen in.

Ed. Hoornik

Vluchten

Boze woorden vallen
niet luisteren
stel alsjeblieft geen vraag

waar ben je?
niets zeggen
niet ademen
ik krijg geen lucht

niet aan denken
ik zit veilig
achter deze muur

kom eens tevoorschijn
niet bewegen
niet trillen, hand

kijk dan
niet denken
en droom niet

ik ben hier
ik leef nog
ik vlucht

S.Martens

een van mijn favoriete songteksten. Van de band Pale, tegenwoordig spelend onder de naam Rightful Owner

walking down the lane

this is goodbye
can I hold your hand
staring at the ends
where the sky is red
we've had our days
but this one is the last

we all start out with flower love
the sweetest words and miss you much
who would have thought
that love would turn so fast

it takes my independency
it makes my hand roll you over to me
my kisses are just crying out for answers

love's got a face so beautiful
frail as chinese and out of control
but we can't step in
'cos stepping out is no friend
it ain't no friend

your eyes are asking for a smile
to break the clouds
that drift through this nightmare
i can't tell
you don't want things to be so intense

you want this worry for another day
cause your heart is calm and mine's in space
there really is no honesty in either of us right now

i look at you, would love to hold you dear
but we both are trapped and driven by fear
though we came close down
we can't open up this heart

do i scare you
when i love you
love you enough
to let my world
fall apart
she understands
she understands
and drops my hands
she goes walking down the lane
walking down the lane
and i know that i won't ever ever be okay
walking down the lane
walking down the lane
and i know that i won't ever ever be okay
ye-ah yeah ye-ah ye-ah yeah
ye-ah ye-ah yeah ye-ah ye-ah
yeah

@Nemesis; wil je me dat nr een keer laten horen? Ik ken het niet, maar de tekst alleen al is zo mooi

@Nemesis; wil je me dat nr een keer laten horen? Ik ken het niet, maar de tekst alleen al is zo mooi

Kom maar langs, zou ik zeggen. Je mag de CD ook wel lenen trouwens. Vanwege de andere briljante nummers op de CD. Wel slecht nieuws trouwens: de band is uit elkaar...Gelukkig is Joost (songwriter, zanger, gitarist) voor zichzelf begonnen. Toch nog hoop op nieuwe releases...!

dinsdag dan maar. Dan kan k wel wat positiviteit gebruiken waarschijnlijk.

Liefde in tijden van verkoudheid.

als je niet besmet wilt raken
maar je 't zoenen niet kunt laten
kan de sms uitkomst bieden
aldus zal het eenzame gevoel vlieden
verder mag 't misschien wat klinisch lijken
maar de bacillen kunnen je niet bereiken

eeeuh, tja ...

(weet je wat die sms'jes kosten tegenwoordig?!)

@Nemesis; wil je me dat nr een keer laten horen? Ik ken het niet, maar de tekst alleen al is zo mooi

Kom maar langs, zou ik zeggen. Je mag de CD ook wel lenen trouwens. Vanwege de andere briljante nummers op de CD. Wel slecht nieuws trouwens: de band is uit elkaar...Gelukkig is Joost (songwriter, zanger, gitarist) voor zichzelf begonnen. Toch nog hoop op nieuwe releases...!

Helaas, ik heb van Joost begrepen dat hij momenteel last heeft van een writersblock, zoals dat heet. kHoop dat het weer goed komt...

eeeuh, tja ...

(weet je wat die sms'jes kosten tegenwoordig?!)

deze waren tamelijk onbetaalbaar

Helaas, ik heb van Joost begrepen dat hij momenteel last heeft van een writersblock, zoals dat heet. kHoop dat het weer goed komt...

Inderdaad zeg! Wens hem maar het allerbeste, als je hem weer spreekt!

walking down the lane

je moet hem met muziek gehoord hebben, want de tekst zelf is op zich 'gewoon' zoals andere relatie-crisis-liedjes...

walking down the lane

je moet hem met muziek gehoord hebben, want de tekst zelf is op zich 'gewoon' zoals andere relatie-crisis-liedjes...

k was niet echt onder de indruk van de muziek. Ik vond hem als 'gewoon' relatie-crisis-liedje-zonder-muziek wel net zo aardig. Maar smaken verschillen natuurlijk, en soms moet je een nummer ook vaker horen om het te gaan waarderen.

relatie-crisis-liedje

Om Walking down the lane zo te noemen, doet toch echt tekort aan (de achtergrond) van het nummer. Het is geschreven als vooruit-kijken-naar-de-toekomst-en-bang-ervoor zijn-liedje. Zeg maar: angst voor een mogelijk komende relatie, vanwege de kans dat deze niet zo zal lopen als gehoopt. Dan krijgt het ook een extra lading mee.

De titel van het nummer is trouwens officieel Back-up scenario. Sorry: fout geciteerd door mij

Seizoen

Na de roodbruine warmte van september,
na van october 't zwaar en donker goud,
keren de heldre dagen van november
met ijle geur van brandend turf en hout,
van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud
worden de morgens in de kale velden
waar raven, met de ondergang vertrouwd,
de heerschappij aanvaarden; sombre helden
die zich met nog somberder roepen melden.
Op het vochtige land strijken zij neer
waar zij op paarden en op honden schelden
en zij voorspellen vorst en winterweer.

(Couplet uit Novemberland)

Koos Schuur

Zoom! -Simon Armitage

it begins as a house, an end terrace
in this case
but it will not stop there. Soon it is
an avenue
which cambers arrogantly past the Mechanics' Institute,
turns left
at the main road without even looking
and quickly it is
a town with all four major clearing banks,
a daily paper
and a football team pushing for promotion.

On it goes, oblivous of the Planning Acts,
the green belts,
and before we know it it is out of our hands;
city, nation,
hemisphere, universe, hammering out in all directions
until suddenly,
mercifully, it is drawn aside through the eye
of a black hole
and bulleted into a neighboring galaxy,emerging
smaller and smoother
than a billiard ball but weighing more than Saturn.

People stop me in the street, badger me
in the check-out queue
and ask 'What is this, this that is so small
and so very smooth
but whose mass is greater than the ringed planet?
It's just words
I assure them. But they will not have it

Ik kende Armitage nog niet, maar hij fascineert me...Daarom nog een gedicht van hem:

It ain't what you do it's what it does to you

I have not bummed across America
with only a dollar to spare, one pair
of busted Levi's and a bowie knife.
I have lived with thieves in Manchester.

I have not padded through theTaj Mahal,
barefoot, listening to the space between
each footfall picking up and putting down
its print against the marble floor. But I

skimmed flat stones across Black Moss on a day
so still I could hear each set of ripples
as they crossed. I felt each stones' inertia
spend itself against the water; then sink.

I have not toyed with a parachute cord
while perched on the lip of a light aircraft;
but I have held the wobbly head of a boy
at the day centre, and stroked his fat hands.

And I guess that the tightness in the throat
and the tiny cascading sensation
somewhere inside us are both part of that
sense of something else. That feeling, I mean.

Hebben en zijn

Op school stonden ze op het bord geschreven
het werkwoord hebben en het werkwoord zijn
hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven
de ene werklijkheid, de andre schijn.

Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven de dingen uitgeheven
vervuld worden van goddelijke pijn.

Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.

Zij is de ziel, is luisteren, is wijken
is kind worden en naar de sterren kijken
en daarheen langzaam worden opgelicht.

Ed. Hoornik

En dat noem jij leuk?

En dat noem jij leuk?

Dit is een van die kortere gedichten, zo te zien. Wat een prachtige compositie! En die vragende vorm, zo creatief gekozen. Krachtig woordgebruik, weinig lettergrepen. Pam pam pam pam pam! Ritme! Ofzo.

Ai, het is te vroeg op de morgen, te vroeg...

En dat noem jij leuk?

Zeg, bemoei je met je eigen hobbies!!!

Ik heb op de KKA de gedichten een beetje gemist. Zouden ze hier nog een x geplaatst kunnen worden? Of is die van Hoornik ook voorgelezen op de KKA?

Jazeker, Ard was een van de laatste acts.

Hier nog een prachtig gedicht, ook wel een beetje


Mijn moeder is mijn naam vergeten

Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Neeltje Maria Min

hmm, ik kende dit gedicht al van de middelbare school, maar ik was het weer vergeten.. Heel leukl om het nu weer te lezen want het is echt prachtig

Ik heb op de KKA de gedichten een beetje gemist. Zouden ze hier nog een x geplaatst kunnen worden? Of is die van Hoornik ook voorgelezen op de KKA?

het volgende gedicht staat volgens mij al eerder in dit topic, maar had geen zin om het weer op te zoeken, bovendien is het door jwt voorgelezen op de KKA en vond ik het erg goed:

Niet te geloven

Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkenstam

en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding
het water was whiskey geworden

alles zoop en naaide
heel Europa was één groot matras
en de hemel het dak
van een derderangshotel.

En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.

Remco Campert

Pinksteren

Geloven
is pogen
te kijken
achter dat
wat zichtbaar is

Pinksteren
wil zeggen
dit zo enthousiast
te doen dat jij
niet de enige blijft

Johan Blaauw

Liefste,

Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef nergens om te vragen. Alles is hier al

en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon.
-------------------
Tjitske Jansen, Uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.

[sterf]

een ster komt op
bekijkt de wereld en wacht

zou ze boos zijn
over wat ik haar aandeed
in mijn droom vannacht

Joepie er wordt weer gedicht

chaostheorie

zou hij net zo verwonderd zijn
over de wolken als ik?

zou de vlucht van een zwaluw
hem van zijn stuk brengen?
ontroert de strakblauwe lucht?

zou de mens hem versteld doen staan?
door te bouwen en te maken
te doen wat hij wil?

zou iets hem verbazen?

De leider

Intrigantje,
Dilettantje,
Onverstandje,
Mal geval,
Arrogantje,
Dwingelandje,
Kwasterige niemendal,
Nijdig ventje,
Valsch serpentje,
Malcontentje,
Wat een pech!
Hitler kent je
En hij zendt je
Met een zoethoudertje weg.
Hoe j' ook likte,
Minzaam knikte,
Je verslikte in een snik,
Hitler wikte en beschikte:
De Regeering, die blijf IK.
Zwart-Rood schofje,
Namaakmofje,
Och, wat plof je op den grond!
't Was geen bofje,
'n Catastrofje,
Zielig, zoo'n geslagen hond!
Stump'rig stukje
Ongelukje,
't Meesterstukje van een klucht,
Sullig krukje,
Nog één rukje
En je slaakt je laatsten zucht.

G.J. Willemse
Gefusilleerd op 15 september 1944

Komend weekend, mogelijk voor de allerlaatste keer:
valt ons te beurt een grote eer
de oorsprong van de koffie op zondag
Nada Nova en Kournikova
beroemd, berucht en altijd vers

Je naam op't plafond,
van een ieder die erbij kon
vereeuwigd in de tijd
zal zijn uw aanwezigheid
dat is de quintessence
elk ichthiaan z'n liefste wens

De KCC

De maan is niet eenzaam

De maan is niet eenzaam
Hij glimlacht en kijkt om zich heen
Hij denkt niet, hij voelt niets
Dus voelt hij zich ook niet alleen

De zon heeft geen minnaar
Zij heeft nooit van liefde gehoord
En toch staat ze in vuur en in vlam
En geen mens weet waarvoor

De wolken die jagen voorbij
En gaan laag over land
Ze hebben geen doel want
Ze kregen van God geen verstand

Alleen de mensen die denken
En daarom bestaat er verdriet
Maar met dezelfde gedachten
Maak je een helemaal van niets

Je kunt doen alsof je de maan bent
Ver hier vandaan
Met ontelbare sterren die altijd
Achter je staan

Je kunt doen alsof je de zon bent
Die boven ons brand
Alsof je danst met de wolken
En kijkt naar de zee en het land

Er schuilt altijd iets achter
De dingen zoals je ze ziet
En als je daar doorheen kijkt
Dan maak je van wanhoop muziek

De maan is niet eenzaam
Ontelbare sterren
Die staan om hem heen
En je ziet hoe hij glimlacht
Want de maan voelt zich nooit alleen

Stef Bos, de onderstroom

700 alweer, en dat ondanks de 1000 door het repressieve moderatorbeleid zoekgeremcoode berichten


rode laarsjes

de hemel huilt
kleine drupjes
grote plassen

Andrea

@ Ta: Mag ik u erop attenderen dat er nog maar 695 (over) zijn?

OFF-TOPIC -> past in een pb'tje

hier gedichten graag

zie verder topic vloek en tier

Geloof in de hoop van de liefde

De liefde is lankmoedig
openhartig
goedertieren.

De liefde beurt je op
beukt je neer
kraakt je hoofd
tussen haar tedere klauwen.

En als je opkijkt,
geeft ze je nog een trap na!

Een tsja, minder vrolijke, eentje met boodschap, maar toch wel een niet alledaags boodschap op een leuke manier:

Van Ytje Veefkind



Wees wijs,
bouw aan je huis
ook al kost het je wat
breek niet af
wat gewoon en bekend is
zelfs al lijkt het
minder te glanzen
het is breekbaar
bewaar het
en, ontmoet je een ander
voel je je opnieuw
door iemand herkend
verberg het in je hart
bevestig het niet met woorden
zodat het staat

denk aan je huis.

Spreuken 14:1

Ook deze zondag kan je weer
genieten van een kopje
In de aangename sfeer
van Diedriks hokje

Zijn huis staat aan de javalaan
dicht bij vele kerken
dus laat u niet de laan uit slaan
maar laat u door de koffie sterken
om er komend week weer tegen aan te gaan.


zie almanak of documenten -> lederlijst voor het adres.

verslagen
achter de computer

memoria

Een gedachte ben je nauwelijks
meer te noemen
wat flarden
zou ik eerder zeggen
in mijn hart, of
iets daar in de buurt.

maar dit,

hoe hij de volgende ochtend kwam
voor het leven, voor overdag, voor kinderen
liefde, lachen, geluk

moet je nog weten

dat je was
veel was
nog een beetje bent
maar niet zult zijn.

rust
wanneer ik mij open
en eenieder tot stilstand dwing

rust
wanneer zij voorbijgaan
en eenieder tot stilte dwingen

zij zijn voorbij
ik sluit mij
eenieder raast over mij heen

The night has a thousand eyes,
and the day but one;
Yet the light of the bright world dies
with the dying sun.

The mind has a thousand eyes,
and the heart but one;
Yet the light of a whole life dies
when the love is gone.

(wat voor dingen je wel niet tegen komt bij je opleiding! )

Foto (1970)

een kolossale soldaat
dwingt een geblinddoekte vrouw
voor hem uit te lopen

zij houdt haar armen
en dunne polsen
boven haar hoofd

jij bent een standbeeld, soldaat
met een geweer
in brons

aan je hart mag jij medailles
en ridderorden klemmen
maar haar dood is een teken
dat jij niet leeft
soldaat
een standbeeld dat niet beweegt

deze smalle vogel
die jij wegvaagt
dit kind, deze cambodjaan
die drijft in het water

gaan door het afgodsbeeld heen
als neutronen door een magnetisch veld

je kijkt omlaag, soldaat
langs de loop van je geweer
vlak voor je uit

je bent een standbeeld, soldaat
een moloch die niet naar haar polsen wil kijken

ze zouden je aan vogels doen denken
en je schiet niet graag, soldaat
maar wel raak

Sonja Prins

The Uses of Christmas Trees (1970)

Christmas trees in November
stand like non-violent sentinels
protecting the hills
from hatcheted invaders.

Christmas trees in December
huddle on city streetcorners
waiting for a buyer,
and then in living rooms,
artfully decorated,
hover like mothering hens
over the gifts of our abundance.

Christmas trees in January
burn
like Jan Palach
or a Vietnamese peasant.



Order of the day (1970)

A white man
in a white house
writes on white paper:

ORDER OF THE DAY
degenerate the jungles
truncate the villages
antiquate the peasants
defoliate the children
extrapolate the whole damn gookdom
out of their huts and holes and
forcefeed 'em loaves of Freedom

How nice it is to have another Quaker president:
the first since Herbert Hoover.

James S. Holmes

De leider

Intrigantje,
Dilettantje,
Onverstandje,
Mal geval,
Arrogantje,
Dwingelandje,
Kwasterige niemendal,
Nijdig ventje,
Valsch serpentje,
Malcontentje,
Wat een pech!
Hitler kent je
En hij zendt je
Met een zoethoudertje weg.
Hoe j' ook likte,
Minzaam knikte,
Je verslikte in een snik,
Hitler wikte en beschikte:
De Regeering, die blijf IK.
Zwart-Rood schofje,
Namaakmofje,
Och, wat plof je op den grond!
't Was geen bofje,
'n Catastrofje,
Zielig, zoo'n geslagen hond!
Stump'rig stukje
Ongelukje,
't Meesterstukje van een klucht,
Sullig krukje,
Nog één rukje
En je slaakt je laatsten zucht.

G.J. Willemse
Gefusilleerd op 15 september 1944

ja, dus?

This is Just to say

I have eaten
the plums
that were in
the icebox

and which
you were probably
saving
for breakfast

Forgive me
they were delicious
so sweet
and so cold

Papier

Naakte vouw
me in je
als een papieren bootje

kus me zachtjes
weg we waren
vergeten de waarheid
vast te leggen
en droomden uit elkaar

nu omlijst
krantengrijs de foto
van jou en mij
wazig kantelen we in
zwart en wit en
we mengen niet meer

we zonken want
hoe anders
moet papier drijven blijven

© Patries

Zwaartekracht

Steeds lichter
plaats ik je
op mijn weegschaal

Tandje voor tandje
wordt verzet,
duw je weg naar een gedachte
die ik niet denken wil

Soms gewaarschuwd
met een vingertopje
laat ik je toch struikelen
over de rand
van mijn bed

Ik heb de wereld beloofd
je heel te laten
en als ik jou centimeter voor centimeter
beheerst en voorzichtig
uit mijn dekens rol

val je zacht, mijn liefste

© Patries

Liefste,

Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief .

Echt een winner, zo'n begin

scherzo


Lieveling, je bent mijn levende luit.

Je bent een gevoelige snaar die ik kan raken.

En o nog zoveel meer:
orkesten vol verliefdheid
volgen je zelfs zonder
partituur en dirigent.

Maar je bent mijn levende luit:
ting, zeg je -

en alles wat je meer zegt
en alles wat je niet zegt
en alles, alles, al de
stilte na de laatste,
voorlopig voorlopig laatste noot van

de muziek


hans andreus

memoria

Een gedachte ben je nauwelijks
meer te noemen
wat flarden
zou ik eerder zeggen
in mijn hart, of
iets daar in de buurt.

maar dit,

hoe hij de volgende ochtend kwam
voor het leven, voor overdag, voor kinderen
liefde, lachen, geluk

moet je nog weten

dat je was
veel was
nog een beetje bent
maar niet zult zijn.

Mooi gedicht!!!

Psalm 63

God, mijn God, u blijf ik zoeken
heel mijn ziel verlangt naar u.
Alles wat ik ben smacht naar u
zoals een woestijn smacht naar water.

In de tempel heb ik u gezocht
en overdacht, uw grootheid en uw macht.
- uw genade is mij méér dan leven -

Kon ik maar altijd
met opgeheven handen u prijzen
en met blijdschap noemen uw naam.
Nieuwe kracht vind ik
wanneer ik, liggend op mijn bed
denk aan wie u bent...

Bent u niet altijd bij me
mijn redder, bij wie ik schuil?
ú zoekt mijn hart – ú hangt het aan
want uw hand laat mij nooit los.

Auteur: David
Bewerking: Adriaan M.

zou iemand me even willen helpen bij het beoordelen van de gedichten 'zwaartekracht' en 'papier' (zie boven)? Ze zijn van iemand die ik wel ken en ik ben wel benieuwd naar commentaar erop van mensen die wel eens vaker een gedicht van dichtbij bekijken

f.

zou iemand me even willen helpen bij het beoordelen van de gedichten 'zwaartekracht' en 'papier' (zie boven)? Ze zijn van iemand die ik wel ken en ik ben wel benieuwd naar commentaar erop van mensen die wel eens vaker een gedicht van dichtbij bekijken

f.

die van zwaartekracht heeft wel wat. die andere vind ik wat minder, vooral de overgang van centimer naar beheerst; dat loopt niet.

tja, wat zal ik er van zeggen. Ze heeft talent...

Geloof in de hoop van de liefde

De liefde is lankmoedig
openhartig
goedertieren.

De liefde beurt je op
beukt je neer
kraakt je hoofd
tussen haar tedere klauwen.

En als je opkijkt,
geeft ze je nog een trap na!

liefde

iets dat je hart vult
iets dat je armen vult
mijn lief
'sla je armen om me heen
ik heb het koud gehad'

de koude is geweken.

die van zwaartekracht heeft wel wat. die andere vind ik wat minder, vooral de overgang van centimer naar beheerst; dat loopt niet.

?? de overgang van centimeter naar beheerst staat in 'zwaartekracht', dus of je vindt 'papier' mooier en vergist je in de titel of je vindt 'zwaartekracht' mooier en wilt zeggen dat je dat een minder mooi stukje eraan vindt. (is me zo niet helemaal duidelijk).
Zelf vind ik zwaartekracht mooier omdat papier wat minder loopt, het punt minder duidelijk is al vind ik het wel heel leuk om je samen als een foto voor te stellen waarbij het niet meer 'mengt'. maar: in elk geval bedankt dat je d'r iets over zei.

ALS OPA

waar kijk je naar
waar denk je aan
wat zit er in je hoofd

opa's hoed zit in mijn hoofd
die groene met die veer
als opa later dood is
dan hoeft hij hem niet meer

ik krijg die hoed
daar denk ik aan
als opa later dood is
word ik een meneer

Hans & Monique Hagen

die van zwaartekracht heeft wel wat. die andere vind ik wat minder, vooral de overgang van centimer naar beheerst; dat loopt niet.

?? de overgang van centimeter naar beheerst staat in 'zwaartekracht', dus of je vindt 'papier' mooier en vergist je in de titel of je vindt 'zwaartekracht' mooier en wilt zeggen dat je dat een minder mooi stukje eraan vindt. (is me zo niet helemaal duidelijk).
Zelf vind ik zwaartekracht mooier omdat papier wat minder loopt, het punt minder duidelijk is al vind ik het wel heel leuk om je samen als een foto voor te stellen waarbij het niet meer 'mengt'. maar: in elk geval bedankt dat je d'r iets over zei.

Ja, zwaartekracht is beter.

Gisteren, in een hemel van Spanje,
dreef Nederland over, een wolk
met Wadden en Limburg, doorschijnend
en vluchtig van wit glanzend water, ik zag
hoe in die nevel mijn leven voorbijvoer,
het woog bijna niets.
Wind zou het verstuiven, provincies
als veren van zwanen of meeuwen,
maar nog was het heel.
Aan zee stond ik, en nu was het
alsof ik, boven het geluid van de golven
mijn taal hoorde, die waarin ik schrijf,
en jij.
Geen heimwee was het, maar ik wilde,
ik wou, die nooit zo geziene vorm
daarboven aanraken, hebben,
naar mij toe halen, woorden
horen en regels die nergens anders
bestaan, een gedicht wou ik schrijven
van zuivere regen, op weg naar
waarheen.

Cees Nooteboom aan Remco Campert

Lieve...

Wanneer ik je vertelde

dat ik van je houd - en
je liever heb dan lief - en
niets liever wil dan jou - maar
dat ik niet kán houden van - en
liefde en haat onafscheidelijk zijn - en
ik niet wil dat je van me houdt -

zou je van me houden?

Adriaan M.

DE KRACHT VAN VERLAMMING

Jij moest de ene kant,
ik om naar huis te gaan de andere op.
Riep iets, keek naar me om, ik naar jouw maar een stroom
zwart nam je mond weg, je stem mee naar binnen en lang
dacht ik geen nacht meer aan je

tot tegen asfalt, een gillend naast mij, een stom
tegen mijn schouder, een dieper en
weerlozer, hoofd in mijn schoot,

ik zingen moest en zong
'de sleutel is gebroken -'

Zag je, zag uit mijn hoofd in de spiegel je ogen.

Achter ons, krimpend als regels die je vergeet,
uit je haar schudt bij het opstaan, de rijstroken. 'Daar'
zei je, pupillen snel kleiner, en naar buiten, gekanteld, die twee,
tot aan het stuur in elkaar doorgereden.

Zo kalm, blind voor gevaar,

zo in elkaar verdwaald, hals over kop,
zo onbedoeld en zonder uit te wijken
zo scherp elkaar in het gezicht te kijken.

Eva Gerlach

da's een mooi*, maar vreemd gedicht...mag het wel


* 'mooi' is zo standaard, is er geen gedichtwoord voor??

Natafelen

Berlijn is de stad
zegt men,
waar de koeien lekkerder
dan de vrouwen zijn.
Maar dat geldt natuurlijk
niet voor jou,
zeg ik tegen
iedere vrouw.

Berlijn. Berlijn? Je hebt zeker teveel Berlijnse-Russinnen gezien. Groot, vierkant, wit en hard pratend in de s-bahn.
In Berlijn is meer het probleem dat de kleding in het algemeen iets minder mooi is, en alles zo duits is...

Overigens heb ik nog weinig koeien gezien hier in de stad. Misschien gibt´s wel hele mooie inderdaad

Natafelen

ken dit gedicht in een iets andere versie, maar zo vind ik hem mooier denk ik

vind ik niet - ik zie geen koeien in berlijn en overigens verstaan de vrouwen het hier ook niet als je nederlands tegen ze praat...

Ave Adé

Wees gegroet Adé, vol van genade
De Heer is met u
Gij zijt de gezegende onder de vrouwen
En gezegend is Emmy, de vrucht van uw schoot
Adeodata, moeder van Emmy
bid voor ons zondaars
nu en in het uur van onze dood.
Amen

Ik zit mij voor het raam, onnoemelijk te vervelen
Ik wou dat ik twee chihuahua's was,
dan kon ik samen spelen.
Ewout Klei, vrij naar Godfried Bomans.


Ik zit me voor de brievenbus onnoemlijk te vervelen
Ik wou dat ik de Wehkamp was,
dan kon ik met ze spelen.
Martin Geertsma, vrij naar Ewout Klei.


Ik zit me met de Wehkampgids onnoemlijk te vervelen,
Ik wou dat ik Godfried Bomans was,
dan was ik dood.
Dick Boersema, vrij naar het leven.

Spleen twee

Ik zit wat voor het vensterglas
te klooien in de keuken
ik wou dat ik twee hondjes was...

Ivo de Wijs

It's a very odd thing-
As odd as can be-
that whatever Miss T. eats
Turns into Miss T.

Walter de la Mare

Nine million bicycles


There are nine million bicycles in Beijing
That's a fact
It's a thing we can't deny
Like the fact that I will love you till I die

We are twelve billion light years from the edge
That's a guess
No-one can ever say it's true
But I know that I will always be with you

I'm warmed by the fire of your love everyday
So don't call me a liar
Just believe everything that I say

There are six billion people in the world
More or less
And it makes me feel quite small
But you're the one I love the most of all

We're high on the wire
With the world in our sight
And I'll never tire
Of the love that you give me every night

There are nine million bicycles in Beijing
That's a fact
It's a thing we can't deny
Like the fact that I will love you till I die

And there are nine million bicycles in Beijing
And you know that I will love you till I die


Katie Melua

damesmaal

Ik wil zei zij
een damesmaal
met netkous toe

fonkel in de glazen
en bij kaarslicht wijn

geklater in de gordijnen
en muren die kaatsen
van de lach

en morgen wil ik een man
bij het ontbijt
die een eitje koken kan


Liesbeth Cavé

Fcuking november...

NOVEMBER

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.

(J.C. Bloem, uit: Media Vita, 1931)